အင္အားခ်ိနဲ႔ေနေသာ အေနာက္တံခါးမွဴးမ်ား(၁၀)
ေမလ ၅ ရက္ေန႔ မနက္ပုိင္းမွာ ခေရၿမဳိင္ေက်းရြာသုိ႔ ေရာက္ပါတယ္။ ခေရၿမဳိင္ဆုိတာ ရခုိင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း ေမာင္ေတာၿမဳိ႕နယ္ေတာင္ပုိင္းမွ နတလ(တုိင္းရင္းသား)ရြာေလးပါ။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ တည္ေထာင္တာပါ။ တည္ေထာင္ကာစမွာ ၁၀၇ အိမ္ရွိပါတယ္။ ဌာေနရခုိင္တုိင္းရင္းသားမ်ား၊ ရန္ကုန္မွေရာက္လာေသာ ဗမာမ်ား၊ ဘဂၤလားမွေရာက္လာေသာ ျပည္ေတာ္ျပန္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ရခုိင္မ်ား စုံလင္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ အစုိးရက ေဆာက္ေပးထားတဲ့ အိမ္ေပါင္း ၂၁၄ အိမ္ရွိပါတယ္။ ၈ အိမ္က အိမ္အလြတ္ပါ။ အိမ္ေထာင္စုေပါင္း ၂၀၆ စုပဲ ရွိပါတယ္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စတင္တည္ေထာင္စဥ္က ဗမာအိမ္ကမ်ားေပမယ့္ ရန္ကုန္ျပန္ေျပးၾကတာေၾကာင့္ ဗမာ ၃ အိမ္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဗမာသုံးအိမ္က အင္းစိန္သူ အင္းစိန္သားမ်ားျဖစ္ၿပီး ရခုိင္မွာေနတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ တစ္အိမ္ေထာင္လွ်င္ လယ္သုံးဧကစီ ေပးေပမယ့္ စာရင္းသာရွိၿပီး လယ္က လက္ထဲေရာက္မလာပါဘူး။ အခုခ်ိန္ထိ ကုိယ့္လယ္က ဘယ္ေနရာမွန္းမသိလုိ႔ မစုိက္ပ်ဳိးဘဲ ေနၾကရတဲ့ မိသားစုက မ်ားပါတယ္။
စုိက္ပ်ဳိးလုိ႔ရတဲ့ လယ္ေျမေတြကလည္း အႏၲရာယ္မ်ားျပားပါတယ္။ စပါးစုိက္ထားရင္ ဘဂၤလီေတြက စပါးေတြလာရိတ္ၿပီး ႏြားေကၽြးပစ္ပါတယ္။ လူကုိယ္တုိင္လာမရိတ္ဘဲ စုိက္ခင္းထဲ ႏြားေတြလႊတ္ၿပီး ႏြားေကၽြးပစ္ပါတယ္။ လယ္ေတြကုိ ေျမၾသဇာေကၽြးထားရင္ ေျမၾသဇာေတြ ေရထဲေမ်ာသြားေအာင္ ေရေျမာင္းေတြေဖာက္ခ်ပစ္ပါတယ္။
စုိက္ခင္းေတြကုိ လယ္ထြန္စက္နဲ႔ႀကိတ္ၿပီး ဖ်က္ဆီးတာမ်ဳိးလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ ဖ်က္ဆီးပစ္တဲ့ ကုလားေတြက ဒူခ်ီးယားတန္းေက်းရြာက ဘဂၤလီေတြပါ။ ဒူခ်ီးယားတန္းဆုိတာ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္က ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီး ေအာင္ေက်ာ္သိန္းကုိ သတ္ျဖတ္ၿပီး တစ္စီအမဲျဖတ္ကာ အေလာင္းေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ၾကတဲ့ ဘဂၤလီရြာႀကီးပါ။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ရွစ္ရက္ေန႔ ေမာင္ေတာအၾကမ္းဖက္ေဘးႀကီး ျဖစ္ပြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း အခုအခ်ိန္ထိ ဒူခ်ီးယားတန္းေက်းရြာမွ ဘဂၤလီမ်ားက တုိင္းရင္းသားလယ္မ်ားကုိ ဖ်က္ဆီးေနၾကဆဲပါပဲ။ ႀကဳံရာက်ပန္း လုပ္ကုိင္စားေသာက္ရင္း ခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕ငဲ့ငဲ့နဲ႔ ရပ္တည္ေနရတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြပါ။ မူလရြာတည္သူမ်ားလည္း အေထာက္အပံ့မရ၊ ဘဂၤလာျပန္မ်ားလည္း အေထာက္အပံ့မရလုိ႔ အမွီအခုိကင္းမဲ့ ေနသူေတြျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ရြာလုံးနီးပါး ကုိယ့္လယ္ကလည္း ဘယ္ကေနရာမွာရွိမွန္းမသိ။ ေတာင္ယာသြားလုပ္ေတာ့လည္း သစ္ေတာက တားဆီးၾကတာေၾကာင့္ ၿမဳိ႕ထဲသြားၿပီး ရခုိင္တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းထံပဲ စာရင္းငွားလုပ္ၾကရပါ တယ္။ ခေရၿမဳိင္ေက်းရြာက အိမ္ေျခမ်ားသလုိ လုိအပ္ခ်က္လည္း မ်ားပါတယ္။ အိမ္ကေတြယုိင္၊ မုိးကမလုံ၊ ထရံေတြကပ်က္စီးေနလုိ႔ အိမ္ေတြျပင္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေနၾကပါတယ္။ စားေရး ဝတ္ေရးအဆင္မေျပတဲ့အျပင္ ေနထုိင္စရာကလည္း အခက္အခဲျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အင္မတန္ၿငဳိျငင္ ပင္ပန္းေနၾကရပါတယ္။
လွ်ပ္စစ္မီးမရလုိ႔ မီးစက္ခ်ေပးထားေပမယ့္ မီးစက္ကပ်က္ ဆီဖုိးလည္း မတတ္ႏုိင္လုိ႔ တစ္ရြာလုံး အေမွာင္က်ေနတဲ့ ရြာေလးပါ။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းကလည္း မုိးတြင္းဆုိ ဗြက္ေပါက္ေနလုိ႔ ဘယ္လုိမွ သြားမျဖစ္ပါဘူး။ အစုိးရကလည္း တုိင္းရင္းသားေတြအတြက္ဆုိ ဘတ္ဂ်က္အၿမဲျပတ္ေနတတ္ၿပီး သူ႔အမ်ဳိးေတြအတြက္က် အေတာ္ေစတနာေကာင္းသူျဖစ္ေလေတာ့ ရခုိင္ျပည္သူေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကုိ အစုိးရတစ္သက္ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလုိ႔ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ပဲ အားေပးခဲ့ရပါတယ္။ ကုိယ့္လက္ကုိယ္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ စုိက္ပ်ဳိးႏုိင္ေအာင္ အလုိေတာ္ျပည့္ဆရာေတာ္ ဦးမဏိက ေျမစာရင္းႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ တာဝန္ယူသြားပါတယ္။
ရန္ကုန္တုိင္း မဘသမွ ဆရာေတာ္ဦးကလ်ာဏက သရဏဂုံသုံးပါး တရားေတာ္မ်ား ေဟာၾကားအားေပးေတာ္မူ ပါတယ္။
ခေရၿမဳိင္ရြာက အမ်ဳိးေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ဘယ္သူျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္မလဲ? ခေရၿမဳိင္ရြာႀကီး ဘယ္ေလာက္အထိ ႀကံ့ႀကံ့ခုိင္ႏုိင္မလဲ? မေတြးဝံ့စရာပါပဲ။
