ဆရာေတာ္ဝီရသူ၏ ေရႊပါရမီေတာရဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကသုိ႔ အိတ္ဖြင့္ေလွ်ာက္စာ
(ဒါေလးက စာေရးသူအုိးဘိုေထာင္မွာေနရစဥ္ ေရးသားခဲ့တဲ့စာေလးပါ။ နဝတေခတ္ျဖစ္ေနလို႔ အခုေလာက္ေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္မရွိဘူးေပါ့။ ခုိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ ေရးပို႔လိုက္တာပါ။
ဓမၼဝီရဂ်ာနယ္ထဲထည့္ေပမယ့္ ဂ်ာနယ္က မသံုးရဲလုိ႔ အရွင္ဆႏၵာဓိကထံ ဒါရိုက္ပုိ႔ေပးလုိက္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီစာက လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရးတာျဖစ္ေပမယ့္ စာသင္တုိက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စာသင္သားသံဃာေတြဆီမွာေတာ့ အေတာ္ျပန္႔သြားတယ္လုိ႔ ၾကားပါတယ္။
သာသနဒါသဆိုတာ သာသနာေတာ္ရဲ႕ေက်းကၽြန္ပါ။ ဝီရသူဟာ သာသနာ့ကၽြန္တစ္ပါးျဖစ္တယ္လုိ႔ ခံယူထားပါတယ္။ အခု အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္လုိ႔ ျပန္ရွာၾကည့္တဲ့အခါ လုံးဝ မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး။
ထုိစဥ္က အေကာင့္ အဟပ္ခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ လုိင္းေပၚမွာလည္း ျပန္ရွာလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ Uzin Lay အေကာင့္မွ ျပန္ေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့ တစ္ဝက္တစ္ျပတ္ေလးကိုပဲ ျပန္လည္တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။)
အမုန္းခံသမားျကီး
ဝီရသူ (မစုိးရိမ္)
8.1.2018
10:11 PM)
————————————————————————–
ဆရာေတာ္ဝီရသူ၏ ေရႊပါရမီေတာရဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကသုိ႔ အိပ္ဖြင့္ေလွ်ာက္စာ
စာေရးေလွ်ာက္ထားသူ တပည့္ေတာ္သည္ အရွင္ဘုရားႏွင့္အတူ တစ္ႏွစ္တည္း၌ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ခဲ႔သူျဖစ္ပါသည္။ တပည့္ေတာ္ အေျချပဳမူလတန္း၀င္အေျဖအၿပီးမွာ အရွင္ဘုရား သတင္းကို စတင္ၾကားခဲ႔ရပါသည္။
တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းတုိက္သို႔ ဆရာဦးေက်ာ္လြင္(ႏွစ္ဖက္လွ) သာသနာေရးကိစၥႏွင့္ေရာက္လာစဥ္ သံဃာမ်ားအား အရွင္ဘုရားအေၾကာင္းေလွ်ာက္ထား၍ လူရည္ခၽြန္ သုံးထပ္ကြမ္း၊ဘာသာစုံဂုဏ္ထူးရွင္ ကိုရင္ဆႏၵာဓိကအျဖစ္ သိရွိခဲ႔ရပါသည္။ အရွင္ဘုရားသတင္းကလည္း အေလာင္းေတာ္သိဒၶတၳမင္းသား ေတာထြက္သည့္သတင္းလုိပင္ သာသနာတစ္ရပ္လုံး ပ်ံ႕ႏွံ႔လာခဲ႔ပါသည္။ ဂုဏ္ယူမိပါသည္ အရွင္ဘုရား။
ထုိ႔ေနာင္ အရွင္ဘုရား ပရိယတၱိစာေမးပြဲေတြမွာ ထူးခၽြန္စြာေအာင္ျမင္ၿပီး၊ပ႒မေက်ာ္ဘြဲ႔၊ဓမၼာစရိယ ဘြဲ႔ဆြတ္ခူးနုိင္ခဲ႔၍ စာခ်အေက်ာ္ဆရာေတာ္ တုိက္အုပ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးအျဖစ္ သာသနာေတာ္ကို စြမ္းစြမ္းတမံ ျပဳေတာ္မူလိမ္႔မည္ဟု ထင္ေနမိခဲ႔ပါသည္။
ပထမဦးဆုံးအင္တာဗ်ဴးကို ဖတ္ရေသာအခါ အရွင္ဘုရားသည္ ေနယ်ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ယခုဘ၀မွာပင္ မဂ္ဖုိလ္အေရာက္လွမ္းမည့္ ပါရမီရွင္ပါလား ဟူေသာအသိျဖင့္ အရွင္ဘုရားအေပၚ ၾကည္ညိဳမိပါသည္။ “တစ္ေယာက္တည္းေန တစ္စိ္တ္တည္းထား” စာအုပ္ထြက္လာသည့္အခါတြင္မူ အရွင္ဘုရားအေပၚ စုိးရိမ္စိတ္ကေလး အနည္းငယ္ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ပါ သည္။ သမုဒၵရာသို႔ဦးတည္စီးဆင္းလာေသာ ထင္းတုံးႀကီးကို လူေတြဆယ္ယူလုိက္ၾကမွာကို စုိးရိမ္မိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိစုိးရိမ္စိတ္ကို မၾကာမီတြင္ “ေရႊပါရမီေတာရ”ဟူေသာ ေက်ာင္းေတာ္ေလးက ေခ်ဖ်က္သြားနုိင္၍ ဘ၀င္က်စိတ္ေအးသြားခဲ႔ရပါသည္။
အရွင္ဘုရားသည္ ကိေလသာအနာေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေစရန္ ေတာရေဆာက္တည္လ်က္ ၊ ဧေကာ ၀ူပကေ႒ာ သဟိတံ၊ သမၸဇာေနာ အာတာပီ၊ပဟီတေတၱာ အျဖစ္ႏွင့္ ဘုရင့္ေနာင္ေဖာင္ဖ်က္ (ေလွကားေထာင္ ေတာင္တက္)ေတာင္ေပၚေရာက္ ေလွကားဖ်က္ေသာနည္းျဖင့္ သည္ဘ၀အၿပီးရုန္း ေတာ့မည္ျဖစ္၍ အရွင္ဘုရားရည္ရြယ္ခ်က္ အထေျမာက္ပါေစဟူ၍သာ အတန္တန္ဆႏၵျပဳမိခဲ႔ပါသည္။
စာအုပ္ေတြ အထြက္စိပ္လာ ၊ စကားလုံးေတြႏုလာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ပါလာ၊ စာအုပ္အျပင္အဆင္ မ်ားအတြက္ ရန္ကုန္ကို မၾကာခဏျပန္လာ၊ရံဖန္ရံခါ အိမ္မွာ စာေရးတာ၊တစ္ပတ္လွ်င္ ဂ်ာနယ္ ဆယ္ ေစာင္ဖတ္တာေတြ ေတြ႔ရျပန္ပါသည္။ ကိုေက်ာ္သူ နာေရးအသင္းနာယက၊ပါရမီေက်ာင္းေတာ္ႀကီး နာယကအျဖစ္လည္း ေတြ႔ရျပန္သည္။
ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေတာရေက်ာင္းေတာ္အား လႈဒါန္းျခင္းကို သိလုိက္ရၿပီးေနာက္ အေမရိကမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္သည့္ ေနာက္ဆုံးသတင္းစကို ၾကားလုိက္ရသည့္အဆုံးမွာ သည္စာကို ေရးလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အရွင္ဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္ထင္ထားသလုိ ေနယ်ပုဂၢိဳလ္ အျဖစ္ႏွင့္ အလြတ္ရုံးေတာ့မည္မဟုတ္ဘဲ ပဒပရမပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ႏွင့္ ပါရမီျဖည့္ေတာ့မည့္ တစ္စုံတစ္ခုေသာ ေဗာဓိဆုပန္အေလာင္းေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္သြားၿပီဟု ယုံၾကည္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တပည့္ေတာ္၏ ထင္ျမင္ ယူဆခ်က္ ယုံၾကည္ခ်က္ တလြဲျဖစ္သြားလွ်င္(သို႔) အရွင္ဘုရားဘ၀ႏွင့္ ထပ္တူမက်ခဲ႔လွ်င္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္ မူပါဘုရား။ ဗုေဒၶါ ေဗာေဓယ်ံ ၊ မုေတၱာ ေမာေစယ်ံ၊ တိေဏၰာ တာေရယ်ံ ဟူေသာ အေလာင္းေတာ္၏ သီဟနာဒ ႀကံဳး၀ါးသံလုိ အရွင္ဘုရားသည္ ပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ အေထြေထြဗဟုသုတမ်ားကို အေျချပဳ၍ ပါရမီေျမာက္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို စြမ္းေဆာင္ေတာ့မည့္ စြမ္းအားရွင္အျဖစ္ ထင္ျမင္ယူဆ၍ ယခုလုိ အႀကံျပဳလႊာျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သာသနာျပဳရာတြင္ အေျခခံသာသနာျပဳနည္းႏွင့္ အေပၚလႊာသာသနာျပဳနည္းဟူ၍ သာသနာ ျပဳနည္းႏွစ္မ်ိဳးရွိပါသည္။ ပဓာနႏွင့္သာမညဟုသိလွ်င္ ရပါသည္။ ေခတ္စကားႏွင့္ဆုိရလွ်င္ Major and Minor ျဖစ္ပါသည္။ ပဓာနလုပ္ငန္းမ်ားမွာ ပရိယတၱိႏွင့္ ပဋိပတၱိျဖစ္၍ သာမညလုပ္ငန္းမွာ တရားေဟာျခင္း စာေရးျခင္း၊က်မ္းျပဳျခင္း စသည္တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးသည္ စာသင္တုိက္ႀကီးမ်ား တည္ ေထာင္ၿပီး စာခ်လုပ္ငန္း ပရိယတ္လုပ္ငန္းကို အေျခခံသာသနာျပဳလုပ္ငန္းအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ကာ က်မ္းျပဳ ျခင္း၊ စာေရးျခင္း၊ တရားေဟာျခင္းတုိ႔ကို သာမညအားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ ထုိ႔အတူ အရွင္ဘုရား၏ငယ္ဆရာ ဘာသာဋီကာက်မ္းျပဳအေက်ာ္ ေတာင္ၿမိဳ႕မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးသည္လည္း စာသင္တုိက္ကို အေျခခံပဓာနလုပ္ငန္းအျဖစ္ထားကာ စာေရး၍လည္းေကာင္း၊က်မ္းျပဳ၍ လည္းေကာင္း အေပၚယံ အေဆာက္အအုံမ်ား ခုိင္ခန္႔လွပေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပဋိပတၱိကိုအေျခခံသာသနာျပဳလုပ္ငန္းအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူ၍ တရားေဟာျခင္း၊က်မ္းျပဳျခင္း တုိ႔ကို သာမညအေနျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
အရွင္ဘုရားအေနျဖင့္ ပရိယတၱိကို ေျခကုတ္ယူရန္ ဆႏၵရွိပုံမေပၚပါ။ ျမန္မာျပည္၌လည္း လက္ရွိ စာသင္တုိက္မ်ားျဖင့္ပင္ လုံေလာက္ၿပီဟု ဆုိနုိင္ပါသည္။ ရိပ္သာကို အေျခခံလွ်င္လည္း အရွင္ဘုရား သက္ေတာ္၊၀ါေတာ္၊သမၻာေတာ္ႏွင့္ မေလ်ာက္ပတ္ေသးပါ။
သုိ႔ျဖစ္၍ အရွင္ဘုရားအတြက္ အေျခခံသာသ နာျပဳလုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို ပင္မႀကီးအျဖစ္ ထားရွိေတာ္မူနုိင္ရန္၊သီတဂူဆရာေတာ္၊ျဗဟၼစုိရ္ဆရာေတာ္၊ ေရႊျပည္ဟိန္းဆရာေတာ္တုိ႔လုိ ဉာတတၳစရိယ၊ ေလာကတၳစရိယ၊ အပါအ၀င္ ပါရမီလမ္းစဥ္တစ္ခုခုကို ခ်မွတ္သင့္လွပါသည္။
အရွင္ဘုရားအင္တာဗ်ဴးထဲမွာ အဂၤလိပ္စာကို မေလ႔လာလုိေသးေၾကာင္း၊ပိဋကတ္ေတာ္အရသာ ကိုမေရာင့္ရဲနုိင္ေသးေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။ ယခုဆုိလွ်င္ ပိဋကတ္ေတာ္အရသာကိုလည္း အတန္သင့္ ျပည့္၀စြာ ခံစားနုိင္ေလာက္ပါၿပီ။ ဂ်ာနယ္မ်ားအစား ဘာသႏၱရကို ဦးစားေပးေစခ်င္ပါသည္။ေရႊစင္တိပိဋက ဆရာေတာ္သည္ပင္ အဂၤလိပ္စာ ေလ႔လာေနပါၿပီ။ ၎၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တရားေတာ္မ်ားကို ကမၻာသုံးဘာသာစကားျဖင့္ ထဲထဲ၀င္၀င္ ေဟာေျပာပို႔ခ် သာသနာျပဳလုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။
အရွင္ဘုရားသည္ အဂၤလိပ္စာအေျခခံရွိၿပီးသားျဖစ္ပါသည္။ ပါရမီေက်ာင္းေတာ္ႀကီး နာယကလည္းျဖစ္ ေနပါသည္။ အေမရိကမွာေနလာခဲ႔၍ သာသနာကိုအဆင့္ျမင့္ျမင့္ ျပဳလုိစိတ္မ်ား သာသနာကို ကမၻာအႏွံ႔ ထြန္းကားလုိေသာ ဆႏၵေတာ္မ်ား ကိန္း၀ပ္ေနခဲ႔မည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စာ အေရး၊ အဖတ္၊ အေျပာမ်ား ေလ႔က်င့္သင့္ပါသည္။ ဗုဒၶစာေပကို အဂၤလိပ္လုိ ပို႔ခ်သည့္ အဆင့္ျမင့္ ပရိယတ္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းကို ေဆာင္ရြက္သင့္လွပါသည္။ လူေတြအတြက္ ပရိယတ္၊ကမၻာအတြက္ ပရိယတ္ဟု ဆုိနုိင္ပါသည္။
ယေန႔ သိပၸံပညာထြန္းကားေသာ စက္မႈနုိင္ငံႀကီးမ်ားရွိ လူသားမ်ားသည္ အဘိဓမၼာငတ္မြတ္လ်က္ ရွိပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကိုလည္း ေတာင့္တလ်က္ရွိပါသည္။ ၀ိပႆနာအရသာကို ျမည္းစမ္းလုိေနၾကပါသည္။သီတဂူဆရာေတာ္၊ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္တုိ႔လုိ နုိင္ငံျခားသာသနာျပဳဆရာေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္။ ဓမၼ၀ီရဂ်ာနယ္ပါ ဆရာေတာ္အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)၏ နုိင္ငံျခား အဘိဓမၼာ တရားေဟာၾကားပုံေတြကိုလည္း အရွင္ဘုရား ဖတ္မိပါလိမ္႔မည္။ အဘိဓမၼာဗုဒၶေဒသနာကို အဂၤလိပ္လုိ ပို႔ခ်သည့္ သင္တန္းမ်ား၊ေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ ပို႔ခ်ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။
ျမန္မာျပည္ေရာက္ နုိင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ တရားေဆြးေႏြးဖူးပါသည္။ အမ်ားစုမွာ တရားငတ္မြတ္သူမ်ား ၊ အဘိဓမၼာငတ္မြတ္သူမ်ား၊ ၀ိပႆနာငတ္မြတ္သူမ်ား ျဖစ္ေနပါသည္။ ျမန္မာျပည္ကို အားကိုးတႀကီးႏွင့္ လာေသာ္လည္း အဂၤလိပ္လုိ ပို႔ခ်သည့္ တကၠသုိလ္ႀကီးမ်ားမွာ တက္ေရာက္နုိင္ေအာင္လည္း ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ အခ်ိန္မေပးနုိင္၊ အခ်ိန္တုိ ပို႔ခ်သင္တန္းမ်ားလည္း မရွိ၍ လာရက်ိဳးမနပ္ၾကပါ။ အရွင္ဘုရားအေနျဖင့္ စင္တာ(သို႔) ကလပ္ တစ္ခုခုတည္ေထာင္၍ နုိင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ ေခတ္ပညာတတ္ ဘာသာေရးေလ႔လာသူမ်ားကို ပို႔ခ်သင့္ပါသည္။ တရားပြဲမ်ား စာသင္သားမ်ားလုိ ပရိသတ္ မ်ားခ်င္မွမ်ားပါမည္။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ေယာက္ဆုိတစ္ ေယာက္ဟု ဆုိရေလာက္ေအာင္ အက်ိဳးရွိမွာ ေသခ်ာပါသည္။
အရွင္ဘုရားေျပာသည့္ ေငြစကၠဴဥပမာျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ တစ္ေထာင္က်ပ္တန္ အရြက္တစ္ေထာင္ႏွင့္ US ေဒၚလာတစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္၊Euro ေဒၚလာတစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္တ႔ုိ ညီမွ်ပါသည္။ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ၿပီးသူကို တရားေဟာ၍ရေသာ ဓမၼေဒသနာကုသုိလ္ႏွင့္ မိစၦာဒိ႒ိကုိ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ေအာင္ တရားေဟာ၍ရေသာ ဓမၼေဒသနာ ကုသုိလ္တုိ႔တြင္ အဘယ္ကုသုိလ္က ပို၍ အက်ိဳးရွိသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ မ်က္စိအျမင္ရွိသူကို မ်က္ကပ္မွန္ လွဴျခင္းႏွင့္ မ်က္စိအျမင္မရွိသူကို မ်က္ၾကည္လႊာလွဴျခင္းတုိ႔တြင္ အဘယ္ဒါနက ပို၍ ေလးနက္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထမင္းစားၿပီးသူကို ထမင္းေကၽြးျခင္းႏွင့္ ေရငတ္သူကို ေရတိုက္ျခင္းတုိ႔တြင္ အဘယ္ကုသုိလ္က အဓိပၸါယ္ရွိသည္ကိုလည္းေကာင္း အရွင္ဘုရား သိျမင္ၿပီး ျဖစ္ ပါမည္။
သို႔ျဖစ္၍ ျပည္တြင္းမွာပင္ ဧည့္သည္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚ၍ သာသနာျပဳျခင္းကို အေျခခံသာသနာ ျပဳလုပ္ငန္းအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္၍ ရံဖန္ရံခါ ျပည္ပသို႔ၾကြ၍ သာသနာျပဳျခင္းမ်ားကို အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ေဆာင္ရြက္သင့္လွပါသည္။ Internet Website မ်ားျဖင့္ တစ္ကမၻာလုံးကိုေၾကညာ၍ သာသနာျပဳလွ်င္ ထိေရာက္ ေအာင္ျမင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
အရွင္ဘုရား နိသ်ည္းခံ ၾသ၀ါဒခံရမည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေတာ္ မူၿပီး ထုိဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားထံမွ အေတြ႔အႀကံဳ အႀကံဉာဏ္ႏွင့္ အကူအညီကို ရယူနုိင္ပါသည္။ထုိ ဆရာ ေတာ္ႀကီးမ်ား၏ လမ္းညႊန္မႈျဖင့္ေဆာင္ရြက္လွ်င္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း တုိးတက္ေအာင္ျမင္နုိင္ပါသည္။ အရွင္ဘုရား ႀကိဳးစားလွ်င္ အလြန္ဆုံး ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္နုိင္မည္ဟု ယုံၾကည္ ပါသည္။
ေနာက္ထပ္အေျခခံသာသနာျပဳနည္းတစ္ခုကို ေလွ်ာက္တင္ပါဦးမည္။ ထုိနည္းမွာ ကေလး သာသနာျပဳနည္း ျဖစ္ပါသည္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ မိဘေတြကလည္း ရင္ေသြးေတြကို မခ်စ္တတ္ေသးပါ။ ဆရာေတြကလည္း ကေလးေတြ၏ တန္ဖုိးကို သတိမမူၾကေသးပါ။ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာ ေတာ္မ်ားကလည္း ကေလးေတြကို ပစ္ပယ္ထားၾကပါသည္။ မ်က္ေမွာက္သာသနာ၌ မိဘမ်ားက ကေလး မ်ားကို ေခတ္ပညာေတြ တြန္းသင္ေပးေနၾက ဆရာမ်ားကလည္း တပည့္မ်ားလိမၼာေရးထက္ ျပ႒ာန္းစာကို သာ ဦးစားေပးေနၾကရ၍ ကေလးမ်ားမွာ ဘုရားေက်ာင္းကန္ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ဘာသာ သာသနာႏွင့္ လည္းေကာင္း ကင္းေ၀းလ်က္ ရွိေနပါသည္။ ဤသည္မွာ ကေလးကို ကေလးဟုသာျမင္ၿပီး၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ရင္ေသြးရတနာဟူ၍လည္းေကာင္း၊ နုိင္ငံ့သားေကာင္း သူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ ေလာင္း ဟူ၍လည္းေကာင္း မျမင္နုိင္ၾကေသးသည့္ ေခတ္၏ ျပယုဂ္ျဖစ္ပါသည္။ ၾကာလာလွ်င္ သာသနာ ကို လက္ဆင့္ကမ္းမည့္သူ၊ လူမ်ိဳးကို ပုခုံးေျပာင္းေစာင့္ေရွာက္မည့္သူ၊ နုိင္ငံသားဆုိလွ်င္ အေမြခံမည့္သူ ဟူ၍ တူတူတန္တန္ မရွိနုိင္ေတာ့ဘဲ ခါးဆက္ျပတ္သြားနုိင္ပါသည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ သာသနာအဓြန္႔ ရွည္ တည္တန္႔နုိင္ပါမည္လား။ ဤအေရးကို ေတြးမိ၍ ကေလးသာသနာျပဳနည္းကို ေလွ်ာက္ထားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အရွင္ဘုရားအေနျဖင့္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားသုိ႔ ၾကြ၍ သာသနာျပဳသင့္ပါသည္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဓမၼဒူတ အရွင္ေဆကိႏၵ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားလည္း ေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတစ္ပါးတည္း မနုိင္ပါ။ သူတစ္ပါးတည္း မျပည့္စုံပါ။ သူ႔မွာလည္း ေထရ၀ါဒတကၠသုိလ္မွာ ပို႔ခ်ရ၊ တရားလွည့္ေဟာရ၊ ေသြးလွဴ အသင္းႀကီးၾကပ္ရ၊ အျခားအလွဴအတန္း၊ သာသနာေရးမ်ားေဆာင္ရြက္ရသျဖင့္ မနုိင္မနင္းျဖစ္ေနပါသည္။ အရွင္ဘုရားအေနျဖင့္ ေက်ာင္းသူ/သားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးေႏြးေထြးစြာျဖင့္ တရားေဟာသင့္ပါသည္ ။ အရွင္ ဘုရား ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပုံမ်ား၊ စာႀကိဳးစားခဲ႔ပုံမ်ား ၊ စာက်က္နည္း၊ စာေျဖနည္း၊ က်န္းမာေရးလုိက္စားနည္း၊ လူရည္ခၽြန္ျဖစ္ေအာင္၊ ဘာသာစုံဂုဏ္ထူးထြက္ေအာင္ ေလ႔လာနည္း၊ တရားမွတ္နည္း၊ မိဘေက်းဇူးဆပ္ နည္း၊ဆရာေက်းဇူးဆပ္နည္း၊ နုိင္ငံကို အလုပ္အေကၽြးျပဳပုံ ၊အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ခ်စ္ျမတ္နုိးစိတ္ ေမြးသင့္ပုံတုိ႔ကုိ ေဟာေျပာလွ်င္ မိဘဆရာမ်ားေရာ ၊ေက်ာင္းသူ/သားမ်ားေရာ သာသနာအတြက္ နုိင္ငံအ တြက္ပါ ၾကည္ညိဳေလးစားၾက ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ၾကမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာ ဒကာ ဆက္ဆံေရး၊ စာေရးဆရာႏွင့္ စာဖတ္ပရိသတ္တုိ႔၏ ဆက္ဆံေရးထက္ ေလးနက္ခုိ္င္မာၿပီး တုိးတက္ျမင့္မားသည့္ ေလးစားမႈမ်ိဳး၊ အားထားမႈမ်ိဳး၊ၾကည္ညိဳမႈမ်ားကို အရွင္ဘုရားခံစားရပါလိမ္႔မည္။ အရသာေတြ႔ပါလိမ္႔မည္။ အရွင္ဘုရားစကားႏွင့္ေျပာရလွ်င္ “အသည္းစြဲ”ျဖစ္သြားပါလိမ္႔မည္။ ဒကာက ဆရာဘုန္းႀကီး ကို အသည္းစြဲၾကည္ညိဳသည္ထက္ ၊ စာဖတ္သူက စာေရးဆရာကို အသည္းစြဲၾကည္ညိဳသည္ထက္ ပုိ၍ပုိ၍ “အသည္းစြဲ” ျဖစ္သြားနုိင္ပါသည္။
ရင္ထဲက ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေခါင္းေပၚကဆရာေတာ္ ဘယ္ဆရာေတာ္က ပုိေလးနက္သည္ကို အရွင္ ဘုရားသိၿပီးျဖစ္ပါမည္။ သည္အေရးအတြက္ ကေလးသာသနာျပဳဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တစ္လလွ်င္ စာသင္ေက်ာင္းေလးေက်ာင္းမွာ တရားေလးပုဒ္သာ ေဟာဦးေတာ့ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေလးဆယ့္ ရွစ္ေက်ာင္း သာသနာျပဳၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ကေလးမ်ားကို ေဟာၾကားရသည့္ တရားပြဲျဖစ္၍ ကန္ေတာ့ပြဲပါ ခ်င္မွ ပါပါမည္။ ကန္ေတာ့ပြဲပါသည့္ သာသနာျပဳနည္း (ဥပမာ- တရားပြဲမ်ား)ႏွင့္ ကန္ေတာ့ပြဲမပါသည့္ သာသနာျပဳနည္း (ဥပမာ-ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း၊ အဘိဓမၼာသင္တန္းစသည္ႏွင့္ စာေပပုိ႔ခ်မႈမ်ား၊ အလုပ္ေပးတရားျပမႈမ်ား)တြင္ မည္သည့္သာသနာျပဳနည္းက ထိေရာက္ေပါက္ေျမာက္ ခရီးေရာက္သည္ ကို အရွင္ဘုရား သိၿပီးျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။
အဇၩတၱသာသနာျပဳနည္းႏွင့္ ဗဟိဒၶသာသနာျပဳနည္းတြင္ မည္သည့္ နည္းက အေျခခံအက်ဆုံး၊ အလုိအပ္ဆုံးျဖစ္သည္ကိုလည္း အရွင္ဘုရားသိပါသည္။ “ႏွလုံးသားေတာင္ထိပ္က အရဟံေစတီေတာ္ ” ကို ဖတ္ၿပီး၍ ဤသုိ႔ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကေလးမ်ား၏ ရင္ထဲ၌ သဒၶါတရားမရွိပါဘဲ ရတနာသုံးပါးကို ဦးညြတ္နုိင္၊ ဦးထိပ္ပန္ဆင္နုိင္ပါမည္ေလာ၊ အကယ္၍ ဦးထိပ္ပန္ဆင္ဦးေတာ့ သဒၶါအစစ္ျဖစ္ပါဦးမည္ေလာ၊ အက်ိဳးႀကီးပါဦးမည္ေလာ၊ အဆင့္ျမင့္ပါဦးမည္ေလာ၊ ကေလးမ်ား၏ ႏွလုံးအိမ္၌ တရားဓမၼမ်ား ဌာပနာေသာအားျဖင့္ ဓမၼေစတီထုိက္ေသာ ကေလးမ်ားျဖစ္သြားပါမည္။ လူလိမၼာ၊လူယဥ္ေက်း၊ လူသူေတာ္ေကာင္းေလးမ်ားအျဖစ္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္နုိင္သည္။
နုိင္ငံတုိးတက္ေအာင္ တည္ေထာင္လုိလွ်င္လည္း ကေလးမ်ားႏွင့္ တည္ေထာင္ရပါမည္။ သာသနာ ေတာ္သန္႔ရွင္းေအာင္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေအာင္ တည္ေထာင္လုိလွ်င္လည္း ကေလးမ်ားႏွင့္ တည္ေထာင္ရ ပါမည္။ လူမ်ိဳးႀကီးပြားေအာင္ တည္ေထာင္လုိလွ်င္လည္း ကေလးမ်ားႏွင့္ တည္ေထာင္ရပါမည္။ အိမ္ေတြ မွာ နတ္အုန္းသီးမ်ားေတြ႔ရျခင္း ၊ နတ္ရုပ္မ်ားေတြ႔ရျခင္း ၊ ေတာင္ၿပံဳးႏွင့္ ရတနာ့ဂူမွာ တစ္နုိင္ငံလုံး ရူးႏွမ္း ၾကျခင္း၊ တစ္နုိင္ငံလုံး ကုိးကြယ္မႈအဆင့္အတန္း နိမ္႔က်ေနျခင္းတုိ႔သည္ မိဘဆရာႏွင့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ရဟန္းသံဃာမ်ားက ကေလးမ်ားကို ပစ္ပယ္ထားျခင္း၏ ျပယုဂ္၊ မိဘ ဆရာ ရဟန္းသံဃာတုိ႔ ညံ့ဖ်င္းျခင္း၏ ဥဒါဟရုဏ္ ျဖစ္ပါသည္။
နုိင္ငံေက်ာ္ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကေတာ့ နတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည္မ်ားကို ျပင္းထန္စြာ ေဟာေတာ္မူရွာပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေ၀ဖန္ခံရရုံ အၾကည္ညိဳပ်က္ရုံမွတစ္ပါး မထူးျခားလွပါ။ အေၾကာင္းမွာ လူႀကီးမ်ား၏ နတ္ကိုးကြယ္မႈသည္ အရုိးစြဲေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ကေလးမ်ား ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မႈ ျမင့္မားလာပါက ေထရ၀ါဒႏွင့္ မညီမႈမ်ားကို ကေလးမ်ားႏွင့္ ကာကြယ္ရွင္းလင္းၿပီး သန္႔ရွင္းေသာ ေထရ၀ါဒသာသနာကို ကေလးမ်ားႏွင့္ ထူေထာင္သင့္ပါသည္။
ယေန႔ ကေလးမ်ားကို သာသနာျပဳေနေသာ မဟာစည္၊ခ်မ္းေျမ့၊ေရႊေတာင္ကုန္းစသည့္ရိပ္သာမ်ားကို နည္းမွီၿပီး ေႏြရာသီ အထူးသင္တန္းမ်ားကို ပုံစံတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ပုိ႔ခ်ရင္း သာသနာျပဳသင့္ပါသည္။ အရွင္ဘု ရားသည္ အရွင္ဘုရားတရားနာပရိသတ္ကို ေသာတာပန္ျဖစ္ေအာင္ မေဟာနုိင္ပါ။ အရွင္ဘုရားစာဖတ္ပရိ သတ္ကို ေသာတာပန္ျဖစ္ေအာင္ မေရးနုိင္ပါ။ ကေလးမ်ားကို ပ်ိဳးေထာင္ေသာအားျဖင့္ အေျခခံသာသနာျပဳ ကုသုိလ္အစစ္ကိုေတာ့ အရွင္ဘုရား အရယူနုိင္ပါသည္။
အကူးအေျပာင္းကာလမွာ စနစ္ႏွစ္ခု ၾကားက ေျမဇာပင္ျဖစ္ရရွာသည့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးကိုလည္း ျပန္ၾကည့္ပါဦးဘုရား။
နုိင္ငံတကာႏွင့္စာလွ်င္ အမ်ားႀကီးကို နိမ္႔က်သြားခဲ႔ပါၿပီ။ အသိဉာဏ္ေတြ၊ အသိတရားေတြ၊ စီးပြားေရးေတြ၊ ပညာေရးေတြ၊ က်န္းမာေရးေတြ၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတြ မ်ားစြာနိမ္႔က်သြားခဲ႔ပါၿပီ။ ေရျမင့္မွ ၾကာတင့္ဆုိသလုိ လူမ်ိဳးခ်မ္းသာမွ သာသနာခ်မ္းသာပါမည္။ လူမ်ိဳးအဆင့္အတန္းျမင့္မွ သာသနာအဆင့္အတန္းျမင့္ပါမည္။ လူမ်ိဳးနိမ္႔က်က သာသနာလည္းနိမ္႔က် သြားပါမည္။ လူမ်ိဳးမြဲေတက သာသနာလည္း ဆင္းရဲသြားပါမည္။ လူဆင္းရဲတုိ႔၏ သာသနာကို ကမၻာက အထင္ႀကီးပါ မည္ေလာ၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းနိမ္႔က်သူတုိ႔၏ သာသနာကို ကမၻာကေလးစားနုိင္ပါမည္ေလာ။
ဥပမာ- စင္ကာပူက ေရႊဘုရားေက်ာင္းဆရာေတာ္ႏွင့္အဖြဲ႔ ၊ ထုိင္းမွ ဦးဂႏၶသာရႏွင့္အဖြဲ႔တို႔ ျမန္မာျပည္လာၿပီး လွဴဒါန္းေနၾကသည္ကို ၾကည့္နုိင္ပါသည္။ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားမွာေတာ့ နုိင္ငံျခားက လာေရာက္ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားကို ေပးစာ ကမ္းစာအျဖစ္ လက္ခံၾကရ၊ နုိင္ငံျခားမွ ျပန္လာလွ်င္လည္း အလွဴခံၿပီးေတာ့ ျပန္လာၾကရႏွင့္ တကယ္ေတြးၾကည့္လွ်င္ ရွက္စရာေကာင္းပါသည္။ ဤသုိ႔ ျဖစ္သည္မွာ ေခတ္ကာလ အျပင္ သာသနာကို ဦးေဆာင္ၾကသည့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ မိဘျပည္သူမ်ားေၾကာင့္ဟု ဆုိနုိင္ပါသည္။
လူႀကီးေတြကတရားရွာ ၊ လူငယ္ေတြကပညာရွာ ၊ရဟန္းသံဃာမ်ားက ဘြဲ႔တံဆိပ္ သာသနာျပဳေနၾကေသာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားစီးပြားေရးမ်ား လက္လြတ္ကုန္ၾကပါၿပီ။ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ကာလ၏ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကိုလည္း တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ အကဲခတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။
ဆင္းရဲသူမ်ားသည္ နုိင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးကိုလည္းေကာင္း၊ သာသနာကိုလည္းေကာင္း၊ဆုိးေအာင္လည္း ျပဳနုိင္ပါသည္။ ေကာင္းေအာင္လည္းျပဳနုိင္ပါသည္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔၏ ဘာသာ၊ သာသနာကို ၿဖိဳခြင္းရာ၌ ဆင္းရဲသူမ်ားသည္ သူစိမ္းတုိ႔၏ ထိေရာက္သည့္၊ အစြမ္းထက္သည့္ လက္နက္တစ္ခု ျဖစ္သြားနုိင္ပါသည္။ ယခုပင္လွ်င္ ေရတုိက္္စား၍ ကမ္းပါးၿပိဳသလုိ အဆြယ္ေကာင္းသူမ်ားထံ ဆင္းရဲသူမ်ား ဘာသာကူးေျပာင္း သြားၾကသည္ကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေတြ႔ေနရပါသည္။ မိသားစုလုိက္၊ အုပ္စုလုိက္၊ ရြာလုံးကၽြတ္လုိက္၊ ကူးေျပာင္း ေနၾကပါသည္။ ထုိသူမ်ားမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ား ဗဟုသုတနည္းပါးသူမ်ား၊ အသိတရားေခါင္းပါးသူမ်ား ဉာဏ္အလင္းေရာင္မရၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထုိသူတုိ႔ကို ကာကြယ္ဘုိ႔အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ မ်ား ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။
ယေန႔ နုိင္ငံတကာ၌ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမ်ား၊ ေလွ်ာ့ခ်ေနၾကပါၿပီ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းသည္ ဘုရားေဟာ ကရုဏာ ျဗဟၼစိုရ္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားသားေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားလမ္းစဥ္ လုိက္သင့္သည္၊ မလုိက္သင့္သည္ကို ေ၀ဖန္ဆုံးျဖတ္နုိင္ပါသည္။ ဉာတတၳစရိယ (အမ်ိဳသားေရးလမ္းစဥ္) ကို က်င့္သုံးရာ ေရာက္/မေရာက္ ေတြးၾကည့္သင့္ပါသည္။
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလွ်ာ့ခ်ရာ၌ ပညာေရးသည္ အေျခခံအက်ဆုံး အေရးပါဆုံးျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ေက်ာင္းမေနနုိင္သည့္ကေလးမ်ားကို ေက်ာင္းထားေပးျခင္းျဖင့္ သူတုိ႔၏ဘ၀ကို ျမွင့္တင္ေပးနုိင္ပါသည္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵလည္း သာေကတၿမိဳ႕နယ္က အဆြယ္ခံ မိဘမ်ား၏ ကေလးမ်ားကို ေက်ာင္းထားေပးဖူးပါသည္။ ပေဒသာပင္အင္အား ဒကာ၊ ဒကာမအင္အား ေတာင့္တင္းေသာ အရွင္ဘုရားႏွင့္ ေနာင္ေတာ္ႀကီးတ႔ုိ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မည္ဆုိလွ်င္ ထိေရာက္နုိင္ပါ သည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္တြင္ အဆုိပါကေလးငယ္မ်ားအတြက္ စီမံကိန္းမ်ား၊စီမံခ်က္မ်ား ေရးဆြဲ၍ ဌာနဆုိင္ ရာ၏ အကူအညီကို ရယူကာ ပညာသင္ၾကားနုိင္ေအာင္ ေထာက္ပ႔ံေပးမည္ဆုိလွ်င္ ကို္ယ္႔လူမ်ိဳးကိုလည္း ျမွင့္တင္ေပးရာေရာက္ပါသည္။ သာသနာျပဳရာလည္းေရာက္ပါသည္။
ထုိသုိ႔ အမ်ိဳးသားေရးကို အေျခခံသည့္ သာသနာျပဳနည္းမ်ိဳးကို တပည့္ေတာ္တုိ႔ ရဟန္းသံဃာမ်ား ေဆာင္ရြက္ေကာင္းသည္ မဟုတ္ပါလားဘုရား။
တပည့္ေတာ္တုိ႔ သာသနာေတာ္၌ ေက်ာင္းမွာထုိင္ၿပီး သာသနာျပဳသည့္ ေက်ာင္းထုိင္သာသနာျပဳ နည္းကို ျပဳျပင္သင့္ပါၿပီ။ အုိမင္းေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ့ေနသည့္အျပင္ မေအာင္ျမင္ျခင္း၊ဆုံးရႈံးျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းထုိင္သာသနာျပဳနည္းသည္ သာသနာေတာ္ကို တုိးပြားေအာင္မလုပ္နုိင္ရုံတင္မကဘဲ သာသနာအဓြန္႔ရွည္တည္တန္႔နုိင္ေအာင္လည္း မကာကြယ္နုိင္ပါ။ သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္းေအာင္လည္း မေဆာင္ၾကဥ္းနုိင္ပါ။ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္မ်ား၏ လက္ရွိရပ္တည္မႈသည္ သာေရးနာေရး ခန္း၀င္ပစၥည္း တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။လွဴတာယူ ပင့္ရာၾကြရသည့္ ရုပ္ပြားေတာ္သာသနာျပဳနည္းမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ စာသင္တုိက္မ်ား ရိပ္သာမ်ားမွတစ္ပါး ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္မ်ားသည္ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားကဲ႔သုိ႔ ရပ္ေရး၊ ရြာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးဘာသာ၊သာသနာအေရးအတြက္ ေရွ႕တန္းထြက္၍ ဦးေဆာင္သင့္ပါၿပီ။ စာၾကည့္တုိက္မ်ား သာေရး၊နာေရးအသင္းမ်ား လူသားအက်ိဳးျပဳ ပရိယတၱိသင္တန္းမ်ား ထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါၿပီ။
တင္းစာမ်ားမွာ ေက်းလက္ဘုိ္းဘြားမ်ားကို က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္သည့္ အေနျဖင့္ မ်က္စိအထူးကုဆရာ၀န္မ်ားႏွင့္ အတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ေရရွားသည့္ရြာမ်ားအတြက္ အ၀ီစိတြင္း မ်ားတူးေဖာ္ၿပီး ေရအလွဴပြဲႀကီးမ်ား အရွင္ဘုရားကိုယ္တုိင္ ဦးစီးက်င္းပျခင္းမ်ားကို ဖတ္လုိက္ရပါသည္။ သတင္းစာဖတ္ၿပီး ၾကည္ညိဳေလးစားလြန္း၍ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူလြန္း၍ လက္အုပ္အတန္တန္ခ်ီၿပီး သာဓုအလီလီ ေခၚမိပါသည္ အရွင္ဘုရား။
ေနာက္ေနာင္သတင္းစာဂ်ာနယ္မ်ားမွာ ေတြ႔ရဦးမည္အထင္ျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စား စူးစမ္းရွာေဖြ ဖတ္ရႈေသာ္လည္း မေတြ႔ရေတာ့ပါ။ အရွင္ဘုရားဇာတိေျမ ေရနံေခ်ာင္းအပါအ၀င္ မုိးေခါင္ေရရွား အပူပိုင္း ေဒသမ်ားရွိ ေတာသူေတာင္သားမ်ားကို ကယ္တင္ေတာ္မူပါဦးဘုရား။ ေရတြင္းစီမံကိန္းအတြက္ ေကာ္မတီဖြဲ႕ျခင္း၊ စီမံခ်က္မ်ားေရးဆြဲျခင္း၊ ပေဒသာပင္ မ-တည္ျခင္း၊ ဌာန ဆုိင္ရာႏွင့္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ ျခင္းျဖင့္ အမ်ိဳးသားေရးကို အေျခခံသည့္ အဆင့္ျမင့္သာသနာျပဳ ခရီးတစ္ခုကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းေစခ်င္ပါသည္အရွင္ဘုရား။
မင္းသားေက်ာ္သူ နာေရးအသင္း၌ နာယကအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ၊ ညီေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)တုိ႔ႏွင့္ အတူ နာေရးအသင္းမ်ား ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းေပးျခင္း၊ လူမႈကူညီေရး ပါရမီျဖစ္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးသားျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ေရႊပါရမီဆရာေတာ္သည္ ပါရမီကုသုိလ္အေရးမ်ိဳး၌ ေႏွာင့္ေႏွးေနမည္မထင္ေၾကာင္း တပည့္ေတာ္ယုံၾကည္ထားျဖစ္၍ ဆက္လက္ အားေပး လ်က္ပါဘုရား။
က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆက္လက္ေလွ်ာက္ထားရလွ်င္ မဂၤလာဗ်ဴဟာေသြးလွဴအသင္းမွာ အေတာ္ေအာင္ျမင္ေနပါသည္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵလည္း စုေပါင္းေသြးလွဴဒါန္းပြဲမ်ား ဦးေဆာင္ေနပါသည္။ အရွင္ဘုရားႏွင့္ နီးစပ္သည့္ အနုပညာရွင္မ်ားပင္ စုေပါင္းေသြးလွဴေနၾကသည္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။ တပည့္ေတာ္အေတြ႔အႀကံဳေလးတစ္ခု ေလွ်ာက္ထားလုိပါသည္။ မႏၱေလးေဆးရုံႀကီး မွ ခြဲစိတ္လူနာ အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္သည္ ေသြးအလြယ္တကူမရ၍ အေရွ႕ျပင္ ေတာင္ျပင္ရွိေက်ာင္း တုိက္မ်ားသုိ႔ ေသြးအလွဴခံသြားပါသည္။ မရခဲ႔ပါ။ အေနာက္ျပင္ေရာက္သည့္အခါ “ပါရမီပ်ိဳးခင္း”ေသြးလွဴ အသင္း တာ၀န္ခံဆရာေတာ္က ေသြးရွာေပးျခင္း၊Taxi ငွားၿပီး လုိက္ပုိ႔ေပးျခင္း၊ေသြးခံပုလင္းအတြက္ပါ လွဴဒါန္းေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ႔ပါသည္။ အလြန္တရာမြန္ျမတ္ပါသည္ အရွင္ဘုရား။ အေၾကာင္းမွာ ေသြးအလႈခံ ထုိအဖြားႀကီးမွာ ဖိနပ္မစီးနုိင္ေလာက္ေအာင္ ႏြမ္းပါးသူျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပါဘုရား။ မႏၱေလးေလးျပင္ေလးရပ္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သြားေနေသာ္လည္း ေျခေထာက္မွာ ဖိနပ္မပါရွာပါ။ ေဆးရုံမ်ားမွ ေသြးရွားေနျခင္းသည္ ေသြးလႈမည့္သူမရွိ၍ မဟုတ္ပါ။အလွဴရွင္မရွိ၍ ေသြးရွားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အလွဴရွင္မသိ၍ ေသြးရွားေနျခင္း၊ကိုယ္စားလွယ္မရွိ၍ ေသြးရွားေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီး ေဆကိႏၵနည္းတူ ေလးလတစ္ႀကိမ္ျဖစ္ေစ ၊ အခါခြင့္သင့္သည့္အခ်ိန္မွာျဖစ္ေစ၊ အရွင္ဘုရားဦးေဆာင္ၿပီး ေရႊပါရမီေသြးလွဴဒါန္းပြဲႀကီး က်င္းပမည္ဆုိပါက ၿခိမ္႔ၿခိမ္႔သဲေအာင္ျမင္မည္ထင္ပါသည္။ ေဆးရုံမ်ားမွာ ေသြးျပည္စုံရုံတင္မက ေသြးလွ်ံသြားမည္ဟုပင္ ယုံၾကည္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္၏ အေျခခံယဥ္ေက်းမႈကလည္း လူပုဂၢိဳလ္ဦးေဆာင္သည္ထက္ ရဟန္းသံဃာဦးေဆာင္သည္ကို ပုိ၍ ကုိးစားယုံၾကည္ေလ႔ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
အရွင္ဘုရား ယခုအခါမွာ ေက်းရြာစာၾကည့္တုိက္မ်ား ပ်ိဳးပင္မ်ားလုိ ဥဒဟုိေပၚေပါက္ေနၾကပါၿပီ။ ျပန္ၾကားေရးဌာနကလည္း စီမံကိ္န္းတစ္ရပ္အေနျဖင့္ ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ေကာင္းေသာအစဥ္အလာ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ စာၾကည့္တုိက္စီမံကိန္း မေပၚခင္က သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ ငါးက်မ္းျပန္ ထား၀ယ္သာသနာ့ရိပ္သာမွ အေမရိကသာသနာျပဳဆရာေတာ္ ဦးဓမၼပိယ( Ph.D )လည္း စာၾကည့္တုိက္ သာသနာထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါသည္။ယခုဓမၼဗိမာန္ စာေပအသင္း ကိုတည္ေထာင္သည့္ ဆရာေတာ္ ဦးသာသန၀ရ(M.A)သည္လည္း ရႈိင္းဟုပ္ကုမၼဏီမွ ဒါယိကာမႀကီး ေဒၚစန္းရီကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံၿပီးမွ ေက်းရြာမ်ားမွာ စာၾကည့္တုိက္မ်ား တည္ေထာင္ေပးခဲ႔သည္မွာ စာၾကည့္တုိက္ ေပါင္း(၅၀)ေက်ာ္ရွိမည္ထင္ပါသည္။ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)ေရႊျပည္သာဆရာေတာ္လည္း စာၾကည့္တုိက္ သာသနာျပဳေနေၾကာင္း သိရပါသည္။
ကမၻာႀကီးကို ၿခံဳငုံၾကည့္မယ္ဆုိလွ်င္ လူသားအားလုံး သည္ ေၾကာင္ ေတာင္ကန္းမ်ား တစ္ဖက္ကန္းမ်ားသာ မ်ားပါသည္။ ေလာကမ်က္လုံး ကြယ္သူကကြယ္၊ ဓမၼမ်က္လုံးကြယ္ သူကကြယ္ႏွင့္ ႏွစ္ဖက္ျမင္မ်ားက လြန္စြာရွားလွပါသည္။ သိပၸံပညာ ထြန္း ကား ေသာ နုိင္ငံမ်ား၌ ဓမၼမ်က္လုံးမ်ား ကြယ္ပေနၿပီး၊ ၀ိဇၨာပညာထြန္းကားေသာနုိင္ငံမ်ား၌ ေလာကမ်က္လုံးမ်ား ကြယ္ပေနပါသည္။ သိပၸံ ၀ိဇၨာႏွစ္မ်ိဳးလုံး ထြန္းကားမွ ႏွစ္ဖက္စလုံး ျမင္ပါမည္။ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးမထြန္းကားက အႏၶ(စုံလုံးကန္း)သာ ျဖစ္ေနပါမည္။ (အဂုၤတၱရနိကာယ္၊ အႏၶသုတ္) စာေပသာမရွိခဲ႔လွ်င္ လင္ကြန္းဆုိတာ ျဖစ္နုိင္ပါ့မလားဘုရား။ ဦးသန္႔ဆုိတာေကာ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းဆုိတာေကာ၊ အရွင္ဆႏၵာဓိကဆုိတာေကာ ျဖစ္လာနုိင္ပါ့မလားဘုရား။ ေပၚလစီအရ စာၾကည့္တုိက္ ေထာင္ၾကရေသာ္လည္းတစ္ခ်ိဳ႔စာၾကည့္တုိက္မ်ားမွာ စာအုပ္၊ စာေစာင္၊ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းအေဟာင္းအျမင္း ေပါင္း(၇၀)မွ်သာရွိသည္။ အခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ အေရအတြက္ပင္ ကိန္းဂဏန္းခ်၍ ေဖာ္မျပနုိင္ပါ။ ဌာနဆုိင္ရာႏွင့္ လက္တြဲ၍ စာၾကည္တုိက္မ်ားရွင္သန္ထြန္း ကားေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။ စာၾကည့္တုိက္ သာသနာျပဳျခင္းျဖင့္ ျမတ္စြာဗုဒၶ အလုိေတာ္ျဖစ္ေသာ စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ မ်ားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္ မဟုတ္ပါလားဘုရား။ သုိ႔ျဖစ္၍ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား စာၾကည့္တုိက္သာသနာျပဳျခင္းျဖင့္ ဘ၀အလင္းေရာင္ ထြန္းေျပာင္ဂုဏ္ ေဆာင္ေစခ်င္ပါသည္။
ဂ်ာနယ္တစ္ခုတြင္ မင္းသားႀကီးဦးေက်ာ္ဟိန္းတုိ႔ မိသားစု စာသင္ေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ပေဒသာပင္ စုိက္ထူလွဴဒါန္းပြဲ ျပဳလုပ္သည္ကို ဖတ္လုိက္ပါရသည္။ ဦးေက်ာ္ဟိန္းလည္း ၀မ္းသာလြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္စုိ႔ရွာ ပါသည္။
အရွင္ဘုရားပညာသင္ခဲ႔သည့္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား အာစရိယပူေဇာ္ပြဲ က်င္းပၾကသည္ကို မေတြ႔ရေသးပါ။ (တပည့္ေတာ္လက္လွမ္းမမွီ၍လည္း ျဖစ္ပါမည္။) မရွိေသးလွ်င္ အရွင္ဘုရား ဦးေဆာင္သင့္ပါသည္။ ရွိၿပီးျဖစ္လွ်င္လည္း အရွင္ဘုရား အားျဖည့္သင့္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွာ သနားစရာ အေကာင္းဆုံး၀န္ထမ္းမ်ားဟာ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားျဖစ္ပါသည္။
တပည့္မ်ားက အသီးသီးႀကီးပြား သြားၾကေသာ္လည္း ဆရာမ်ားကား စက္ဘီးစုတ္ကုိပင္ အပ္ခ်ဳပ္၍ စီးေနရပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း “တပည့္မရွား တစ္ျပားမရွိ ပီတိကိုစား အားရွိပါ၏”ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္အတုိင္း ဆရာမ်ားမွာေတာ့ ရႊင္လန္းတက္ၾကြလ်က္ပင္ရွိပါသည္။ ပီတိကိုစား အားရွိသည္ မွန္ေသာ္လည္း ဗုိက္မျပည့္ ဗုိက္မ၀ပါအရွင္ဘုရား။ ဆရာမ်ား၏ ဘ၀ကို ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားက ျမွင့္တင္ပါမွ ဘ၀အဆင့္အတန္း ျမင့္မားၾကပါမည္။ ဤအေရး၌ နုိင္ငံေက်ာ္ဂုဏ္ထူးရွင္ လူရည္ခၽြန္သုံးထပ္ကြမ္းျဖစ္ေသာ အရွင္ဘုရားမွလည္း တာ၀န္ရွိပါသည္။ ေမြးရပ္ေျမ စာသင္ေက်ာင္းမွာ အာစရိယပူေဇာ္ပြဲ က်င္းပေပးျခင္း၊ ႏြမ္းပါးထူးခၽြန္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ပေဒသာပင္စုိက္ထူေပးျခင္း၊ တရားပြဲမ်ား က်င္းပေပးျခင္းျဖင့္ မင္းသားႀကီးဦးေက်ာ္ဟိန္းလုိ ပီတိမ်က္ရည္ ခံစားရမည္ ထင္ပါသည္။ အရွင္ဘုရားေရးသလုိ ေဆးေပါင္းခသည့္ မ်က္ရည္ျဖစ္ပါမည္။
အရွင္ဘုရား စာေရးသာသနာျပဳသည္ကိုလည္း အားေပးဂုဏ္ယူပါသည္။ ျမန္မာသမုိင္း၊သာသနာ့ သမုိင္းတြင္အရွင္ဘုရားေလာက္ အုပ္ေရမ်ားသည္ကို မေတြ႔ဖူးပါ။ ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီ၏ မိတၱဗလဋီကာလုိ ျမန္မာျပည္၏ (Best Seller)စာအုပ္မ်ားဟု ဆုိနုိင္ပါသည္။ လယ္တီဒီပနီႀကီးမ်ားလုိ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ က်မ္းမ်ားလုိ စကားလုံးမ်ား နုပ်ိဳလန္းဆန္းၿပီး သစ္လြင္ေတာက္ပေနသည့္ အရြယ္သုံးပါးလုံးက လက္ခံနုိင္ေလာက္ေအာင္ ကလက္မႈမရွိဘဲ တည္ၾကည္ခန္႔ျငားသည့္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ အသစ္စက္စက္ျဖစ္ေနမည့္ ဂႏၳ၀င္ေျမာက္က်မ္းစာအုပ္မ်ိဳးကို အခ်ိန္ယူေရးသားျပဳစုေတာ္မူေစခ်င္ပါသည္။
“ဘုရားေတာင္ အမွီရွိမွ ပြင့္လုိ႔ရသည္”ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားကို အရွင္ဘုရားၾကားဖူးပါမည္။ ျမတ္စြာဗုဒၶသည္ ေလာကမွာ အမွီရွိမွတင့္တယ္သည္။ ေလာကသည္လည္း ငါ၏မွီရာမဟုတ္၊ ေလာကမွာ ငါမွီစရာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါဟူ၍လည္းမရွိ ငါသည္ ဓမၼကိုပင္ အမွီျပဳ၍ေနေတာ့အံ႔ဟု မွီစရာပုဂၢိဳလ္မရွိ၍ ဓမၼကို အမွီျပဳ၍ေနေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ အရွင္ဘုရားအနားမွာ အႀကံေပးဆုံးမမည့္ နိႆယည္းဆရာ၊ ၾသ၀ါဒါ စရိယဆရာမ်ား ရွိသင့္ပါသည္။
ဧကနိပါတ္ ဇာတက အပါယိမွ၀ဂ္ သုရာပါနဇာတ္ကို အရုံယူ ၾကည့္ ပါဦးဘုရား။ ဆရာကင္း၍ ပ်က္စီးၿပီး ကေခ်သည္ ဘ၀မ်ိဳး ေရာက္သြားရသည့္ တပည့္ရေသ႔ မ်ားအေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေသာက္လည္းေသာက္ခဲ႔ၾကၿပီ၊ေမွာက္လည္းေမွာက္ခဲ႔ၾကၿပီ၊ ဆုိလည္းဆုိခဲ႔ၾကၿပီ၊ ငုိလည္းငုိခဲ႔ၾကၿပီဟု ေနာင္တရၾကသည့္ ရေသ႔မ်ား အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ အရွင္အာဒိစၥရံသီ(ဆရာဆန္းလြင္)လည္း ဆရာႏွင့္ကင္း၍ က်ဆုံးခဲ႔ရသည္မဟုတ္ ပါေလာ။ အမ်ိဳးသားေရးတရားေတြ ေဟာသည့္ ၀ံသာနုဆရာေတာ္လည္း ထုိ႔အတူပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ အရွင္ဘုရားမွာ အရြယ္ကငယ္ငယ္၊အေတြ႔ၾကံဳကနုနု၊ ဥပဓိကေကာင္းေကာင္း၊ ေက်ာ္ၾကားမႈကႀကီးႀကီး၊ ေငြေၾကးကျပည့္စုံ၊ဆရာႏွင့္ကင္းေနသည့္အျပင္ ႏွလုံးသားတရားမ်ားေဟာ၊ ႏွလုံးသားစာမ်ားေရးေန၍ အရွင္ဘုရားအတြက္ စုိးရိမ္မိပါသည္။ “နာနာက်င္က်င္ အျပစ္ျမင္တုိင္း ၀မ္းတြင္မသုိ ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍ က်ိဳးလုိစိတ္က ဆုံးမတတ္သူ ဆရာဟူေလာ။
