သိဂႌေ႐ႊခြက္ႏွင့္ ျခေသၤ့ဆီ(၄)
(၂၁.၁၂.၂ဝဝ၆ရက္ေန႔၌ အုိးဘုိဘဝတကၠသုိလ္မွာေရးသားသည္။)
သာသနာ့ေအာင္းေကာင္ႀကီးမ်ား ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ မာတု ဂါမႏွင့္ တစ္ႀကိမ္အတူေနၿပီးပါက ရဟန္းသီလပ်က္စီးပြားေပသည္။ လုံးဝပင္ ျပန္လည္ျပဳျပင္၍ မရေတာ့ေပ။ ရဟန္းသိကၡာရဟန္းသီလမ်ားမွာ မာတုဂါမႏွင့္ အတူေနစဥ္က စြန္႔ပစ္လုိက္ရေသာ အညစ္အေၾကးမ်ားႏွင့္ လုိက္ပါသြားၾကေလသည္။ ၄င္းအား ရဟန္းျဖစ္ေစလုိသျဖင့္ ဘုရားအဆူဆူၾကြ၍ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း၊ သံဃာအကုန္ၾကြ၍ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း၊ တန္ခုိး႐ွင္မ်ားက ဖန္ဆင္းခ်ီးေျမွာက္ျခင္း မ်ား ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ရဟန္းဘဝျပန္မရေတာ့ေပ၊ ပုထုဇဥ္အေလ်ာက္ စိတ္မထိန္းႏုိင္၍ က်ဴးလြန္မိပါသည္။ သာသနာ့ေဘာင္ မွာပဲ ဆက္လက္ ေနလုိပါသည္ဆုိလွ်င္ ႐ွင္သာမေဏဘဝ၊ ကုိရင္ႀကီးဘဝျဖင့္ ေနထုိင္ခြင့္ ႐ွိေပသည္။ ႐ွင္သာမေဏဘဝ ကုိရင္ႀကီးဘဝျဖင့္ နိဗၺာန္မဂ္ဖုိလ္ မွန္းလ်က္ တရားအားထုတ္လွ်င္လည္း တရားထူးရဖုိ႔ အခြင့္အေရး ႐ွိေပသည္။ ရဟန္းဘဝျဖင့္ ေအာင္းေနလွ်င္ကား စားသမွ်ဆြမ္းႏွင့္အမွ် ငရဲေရာက္လ်င္ သံပူရည္ သံေထြခဲေတြကုိ ဝါးမ်ဳိးေနရမည္။ ႐ွိခုိးဦးခ်ၾကေသာ လက္အုပ္မ်ားႏွင့္အမွ် လွံပူႏွင့္အထုိးခံရမည္၊ ထုိင္ေသာေက်ာင္းႏွင့္အမွ် သံရည္ပူအုိးထဲမွာ ေနရမည္၊ ငရဲခံရမည္ျဖစ္ေလသည္။ သူ႔ဘဝအတြက္ ရဟန္းဘဝဆုံး႐ႈံး၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားလက္လြတ္၊ သာသနာႏွင့္ မထုိက္တန္ေတာ့႐ုံမွ်မကဘဲ အၿမဲတန္း ငရဲလုိင္စင္ယူေနရသူ၊ အၿမဲတန္း ငရဲသက္တမ္း တုိးေနရသူအျဖစ္ နစ္နာလွပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၄င္းတုိ႔သည္ တစ္ဘဝေကာင္းစားဖုိ႔သာၾကည့္တတ္ၿပီး သံသရာေရး မေမွ်ာ္ေတြးတတ္သူ မ်ားျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်း စနစ္ျဖင့္ ပုိးဖလံအက်င့္ကုိ မုိက္မဲစြာက်င့္သုံးေနၾကေပသည္။ ရဟန္းသီလပ်က္စီးသြား ၿပီျဖစ္ပါလ်က္ ရဟန္းေကာင္းမ်ားႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ရယူၿပီး သာသနာေတာ္မွာ ခုိေအာင္းေနၾကသည့္ သာသနာ့ေအာင္းေကာင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္၏။
သူတုိ႔ေအာင္းေနၾကသည္က အေရးမႀကီး၊ က်န္ရဟန္းေကာင္းမ်ားကုိ သူတုိ႔လုိသာ မွတ္ထင္ၿပီး အထင္အျမင္ေသးေနျခင္း၊ သူတုိ႔ကဲ့သုိ႔ က်ဴးလြန္ၿပီး လူမထြက္ဘဲ ေအာင္းေနသူမ်ား တုိးပြားလာျခင္းေၾကာင့္ သူတုိ႔ကုိ အေၾကာင္း ျပဳၿပီး သာသနာပ်က္စီးထိခုိက္ ဆုံး႐ႈံးနစ္နာလာခဲ့ေပသည္။ ထုိေအာင္းေကာင္ ႀကီးမ်ားကုိတစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ အဆင့္ဆင့္ ဖယ္႐ွားသင့္ေပသည္။ ၄င္းတုိ႔ တြင္ (က)ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း က်ဴးလြန္ေနသူမ်ား၊
(ခ) သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ က်ဴးလြန္ေနသူမ်ား
(ဂ)ပိပိရိရိက်ဴးလြန္ေနသူမ်ားဟူ၍ သုံးမ်ဳိးေတြၾကရေပသည္။
(က) ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း က်ဴးလြန္သူမ်ားကုိ ဖယ္႐ွားဖုိ႔လြယ္ကူ ေပသည္။ ဥပမာ အရပ္ထဲလာၿပီး အိမ္မွာေနသည္။ အိမ္တက္သတင္း ေက်ာ္ေစာသည္၊ အိမ္႐ွင္မကလည္း အိမ္ေထာင္ပ်က္၊ အိမ္ေထာင္လပ္ ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ရပ္ကြက္လုံးက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕သည္၊ စသည္ျဖင့္ အနံ႔ထြက္ ေနသူမ်ားကုိ သြားလာခ်ိန္မွတ္သားၿပီး အခ်ိန္ကုိက္ လက္ပူးလက္ၾကပ္ ဖမ္းမိရေအာင္ ပိရိေသသပ္စြာ ေဆာင္႐ြက္သင့္ေပသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္၏ ဆႏၵကုိ ေမးျမန္း၍ ေပးစားသင့္ကေပးစား၊ အေရးယူသင့္က အေရးယူရပါ မည္။ လုိအပ္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ဆီးစစ္ ေဆးစစ္ ေသြးစစ္ျခင္းျဖင့္ မႈခင္းဆရာဝန္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္သင့္ေပသည္။
(ခ) သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕က်ဴးလြန္ေနသူမ်ားကုိကား သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ပင္ အခ်ိန္ယူေလ့လာ၍ လက္ရဖမ္းဆီးသင့္ေပသည္။ ရဟန္းျဖစ္သူက ဘယ္လုိပင္ ပိရိပါေစ၊ အမ်ဳိးသမီးဘက္က လစ္ဟာမႈမ်ား ႐ွိမည္အမွန္ပင္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ အမ်ဳိးသားမ်ားလုိ ၿပီးၿပီးေရာ မဟုတ္ေပ၊ အထုပ္ႏွင့္ အထည္ႏွင့္ လက္ခံထားၾကသူမ်ားျဖစ္ေလသည္။ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအေနျဖင့္ လည္း သဘာဝအေလ်ာက္ ေၾကာက္တတ္သူမ်ားျဖစ္ရာ ႐ုံးကန္ကနားဆုိ လွ်င္ပင္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္လွေပသည္။ ေဆး႐ုံ၊ ေထာင္ စသည္ဆုိလွ်င္ ကား မူးေမ့၍ပင္ လဲက်ႏုိင္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆာ၍လာလာအိပ္ေသာ ဆာလာအိပ္ႀကီးမ်ား၊ အပီႏွံ၍ အိပ္တတ္ေသာ ပီႏွံအိပ္ႀကီးမ်ားကုိ လက္ရဖမ္းဆီးဖုိ႔ရန္မွာ ေျပာသေလာက္ မခဲယဥ္းလွေပ။
အကာလအခ်ိန္မေတာ္ပင္ျဖစ္ေစ၊ အခ်ိန္ေတာ္ေသာ္လည္း လူ႐ွင္းသည့္အခါပင္ျဖစ္ေစ၊ အတြင္းသိ အဆင္းသိမ်ား ေရာက္လာတတ္ ေပသည္။ ထုိသုိ႔ အဝင္အထြက္မ်ားေသာ သံသယျဖစ္ဖြယ္အနီးစပ္ဆုံး ႐ွိေသာ၊ အေပၚထပ္(သုိ႔မဟုတ္) ေအာက္ထပ္မွာ တစ္ေယာက္တည္းအၿမဲ ေနေသာ၊ တစ္ထပ္တည္းမွာပင္ အခန္းတစ္ခန္းဆီမွာ တစ္ေယာက္ခ်င္း ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ စံုစမ္းစစ္ေဆးသင့္ေပသည္။ ၿပီးလွ်င္ ရပ္ကြက္႐ုံး (သုိ႔မဟုတ္) သံဃနာယက႐ုံးသုိ႔ေခၚ၍ အမ်ဳိးသမီးကုိ ေဆြးေႏြးေသာအားျဖင့္ စစ္ေဆးရမည္။ မရလွ်င္ ေဆးစစ္ဖုိ႔ရန္ ခြင့္ေတာင္းရမည္။ မႈခင္းဆရာဝန္ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ အခ်က္အလက္မ်ားျပည့္စုံက လုိအပ္သလုိ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္ ေပသည္။ ေတာ္တန္႐ုံ ဣေျႏၵသိကၡႏွင့္ျပည့္စုံေသာ အမ်ဳိးသမီးေကာင္းမ်ား ဆုိလွ်င္ ရပ္ကြက္႐ုံးမွာပင္ ဝန္ခံၾကေပမည္။ ထုိ႔ထက္ ဖုံးဖိလုိသူမ်ားဆုိလွ်င္ လည္း ေဆး႐ုံမွာပင္ ကိစၥၿပီးေပသည္။ ေဆးစစ္၊ ဆီးစစ္၊ ေသြးစစ္ျခင္း အဝတ္အစားမ်ားကုိ စစ္ေဆးျခင္းျဖင့္ ျငင္း၍ မရႏုိင္ေတာ့ေပ။ ထုိအခါ၌ ဝန္ခံသည့္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ အျပစ္မွခြင့္လႊတ္ၿပီး၊ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက ေပးစားသင့္ေပသည္။ ရဟန္းျဖစ္သူက ဝန္မခံဘဲ ျငင္းဆန္ေနလွ်င္ ီၿဗအထိစစ္ေဆးစရာမွန္သမွ်ကုိ စစ္ေဆးၿပီး မျငင္းႏုိင္ေအာင္ျပဳလုပ္ သင့္ေပသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေပးစားသင့္ေပသည္။ အကယ္၍ ျငင္းဆန္ ေနမည္ဆုိက ေထာင္ခ်ျခင္း၊ ခ်ိပ္ပိတ္ျခင္းမ်ားတုိင္ေအာင္ အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္သင့္ေပသည္။
(ဂ) ပိပိရိရိ က်ဴးလြန္ေနသူမ်ားကုိလည္း ပတ္ဝန္က်င္ေလ့လာနည္းကုိ သုံးျခင္း၊ အခ်ိန္ေပးေလ့လာျခင္းမ်ားျပဳလုပ္၍ ပုိင္ေလာက္ ႏုိင္ေလာက္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိးထိေအာင္ စုံစမ္းၿပီးမွ လက္ပူးလက္ၾကပ္ ဖမ္းဆီးသင့္ေပ သည္။ အမ်ဳိးသမီးကုိ စစ္ေဆးလွ်င္လည္းရသည္။ က်ဴးလြန္ခ်ိန္ေစာင့္ၿပီး ဖမ္းလ်င္လည္းရႏုိင္ေပသည္။ ျပည္နယ္တစ္ခု၌ ေက်ာင္းထုိင္တစ္ပါးသည္ သူ႔ေက်ာင္း၌ ေျမေအာက္ခန္းဖြဲ႕ထား၏။ ထုိအခန္းသုိ႔ သြားရာ လွ်ဳိ႕ဝွက္ တံခါးကုိ သူ၏အခန္းအိပ္ရာခုတင္ေအာက္မွာထားသည္။ သင့္ျမတ္ရာ အမ်ဳိးသမီးလာလွ်င္ ထုိတံခါးမ်ားမွ သြင္းၿပီး၊ အျပင္မွတံခါးပိတ္ထားသည္။ သူကုိယ္တုိင္ကား အျပင္ကေန တံခါးပိတ္ၿပီးမွ ျပတင္းေပါက္မွဝင္သည္။ ေန႔စဥ္ျမင္ကြင္းျဖစ္၍ သမီး႐ွင္က တုိင္ၾကားရာ သက္ဆုိင္ရာတုိ႔ အအားမေနႏုိင္ေတာ့ေပ။ လွ်ဳိ႕ဝွက္စနစ္ျဖင့္ စုံစမ္းရေလေတာ့၏။ ေနာက္ဆုံး ၌ ေသာ့အတုမ်ားသုံးကာ ေက်ာင္းထုိင္အခန္းကုိ ဖြင့္သည္။ လွ်ဳိ႕ဝွက္ အေပါက္ကုိ႐ွာသည္၊ ေသာတုသုံးဖြင့္သည္။ က်ဴးလြန္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ေသာ အခါ ဖုန္းဆက္၍ အခ်က္ျပလုိက္သည္။ အာဏာပုိင္တုိ႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္ လာၿပီး ေပးစားလုိက္ရေလသည္။
ဤနည္းကုိ က်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ က်ဴးလြန္ၿပီးသူမ်ား အလုိလုိ လူဝတ္လဲသြားႏုိင္သည္။ မက်ဴးလြန္ေသးသူမ်ားလည္း မက်ဴးလြန္ဝံ့ေတာ့ ေပ။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ သာသနာမွာ သံသယကင္းစြာ ဦးခ်ႏုိင္ပါမည္။ တစ္ခုေတာ့ ႐ွိေပသည္။ ပုဂၢဳိလ္ေရးရာ အာဃာတမ်ားျဖင့္ မလုပ္ႀကံၾကဖုိ႔၊ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္တည္ေပးၿပီး မဖ်က္ဆီးမိဖုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ အကယ္၍ ရဟန္းေကာင္းမ်ားကုိ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤသုိ႔ ဖ်က္ဆီး မိလွ်င္ ထုိသူသည္ သာသနပစၥတၳိက-သာသနာ့ရန္သူျဖစ္သြားေပေတာ့ သည္။ ရန္သူမျဖစ္ေစႏွင့္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
(မဟာဝီရ ရသစုံမဂၢဇင္း အမွတ္(၂၅)၊ ၂၀၁၇၊ ဇူလိုင္လ)
ဝီရသူ (မစုိးရိမ္)
