၀ီရသူ

“ဆရာေကာင္းတပည့္ ရွိကားရွိ၏”

၁၃၆၅ ခုႏွစ္၊ ဦးတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္(၁၄)ရက္(၃၀-၄-၂၀၀၃)ဗုဒၶဟူးေန႔ နံနက္(၁၀)နာရီအခ်ိန္တြင္ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ ဓမၼကာယေက်ာင္း၌ ဆရာေတာ္ႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီဟူေသာ သတင္းစကားကုိ ပထမျပန္စာေမးပြဲ (တုိင္း)စာစစ္တာဝန္ၿပီးလုလုအခ်ိန္တြင္ ၾကားသိရသည္။

ထုိအခုိက္ “ဘဝစည္းစိမ္ ခႏၶာ အိမ္ကား တိမ္တစ္ခဲနက္ ၾကည့္ရင္းပ်က္သုိ႔……ၾကည့္ရင္း….ပ်က္….သုိ႔ ေရွ႕ဆက္မဆင္ျခင္ႏုိင္ေတာ့ေပ”
“တရားေဟာမယ့္ဘုန္းႀကီးက ကြမ္းယာေလးေတာင္မျဖတ္ႏုိင္ရင္ သဘာဝမက်ဘူးေနာ္၊ ဆင္ျခင္မွေပါ့ ဘုရား”ဟူသည့္ ဆြမ္းဒါယိကာမႀကီးတစ္ဦး၏ သတိေပးစကားကုိ ျပန္လည္ၾကားေယာင္မိခဲ့သည္၊ “ဆင္ျခင္ေပမယ့္ ပုထုဇဥ္သဘာဝဆုိေတာ့ မလြယ္လွဘူးေလ ဒကာမႀကီးရဲ႕”ဟူသည့္ မိမိစကားက လက္ရွိ အခ်ိန္ထိ ပဲ့တင္ထပ္ဆဲပင္။

ဘဝလမ္းညႊန္ ၾသဝါဒအႏွစ္ခ်ဳပ္ မွတ္ခ်က္မ်ားသည္ကား ဟုိတစ္စ သည္တစ္စ၊ ေပၚတစ္ခါ ေပ်ာက္တစ္လွည့္။

နာယကဘုန္းႀကီးမ်ားအေပၚ ဆရာေတာ္၏ သေဘာထားပုံ(ယုံၾကည္မႈ)ကုိ ေပၚလြင္ေစသည့္ ၾသဝါဒကုိကား ထင္ထင္ရွားရွားပင္ ဤသုိ႔ အမွတ္ရမိပါသည္၊ “နာယကဘုန္းႀကီးေတြကုိ အထူးဆုံးမစရာ မလုိေတာ့ဘူးေနာ္၊ ေရွ႕မွာ(ငါတုိ႔)ေနျပထားၿပီပဲ၊ ၾကည့္ၿပီး သိၾကေပါ့”။

ဤသုိ႔လွ်င္ နာယကမ်ားအေပၚ ဆရာေတာ္၏ ယုံၾကည္မႈကား စစ္မွန္သည္ႏွင့္အမွ် ခုိင္မာလွပါဘိ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မိမိစာသင္သားဘဝ စာသင္တန္းေျဖေနစဥ္ မၾကာခဏပင္ ကုိရင္ေလးမ်ားကုိလႊတ္၍ ေခၚခုိင္းၿပီး အေျခအေနစုံစမ္းတတ္ေသာ္ လည္း စာေမးပြဲၿပီး၍ နာယကျဖစ္ေသာအခါ မေခၚခုိင္းေတာ့ေပ။

နာယကဘုန္းႀကီးမ်ားကုိ မိမိႏွင့္ထပ္တူျပဳ၍ ယုံၾကည္ေလးစား အေရးထားသည့္အေလ်ာက္ ကုိယ္တုိင္စံျပ အျဖစ္ ေနထုိင္က်င့္သုံးသြားမႈမွာလည္း ေလးစားလုိက္နာ အတုယူဖြယ္ရာမ်ားလွပါ၏။

သာသနာေရးကိစၥျဖစ္ ေစ ေက်ာင္းတုိက္အေရးကိစၥျဖစ္ေစ မည္သည့္အရာမဆုိ အေသးအဖြဲဟု သေဘာမထားဘဲ တေလးတစား အေလးထားတတ္မႈကား တကယ္ပင္ စံထားထုိက္ပါေပသည္၊ ထုိအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ကုိယ္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ ရသည္ကုိ တင္ျပရပါလွ်င္ မိမိစာသင္သားဘဝက ရန္ကုန္ေစတိယဂၤဏစာေမးပြဲ စာသင္တန္းေအာင္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္၌ ပါရာဇိကဏ္က်မ္းစြဲခဲ့ရာ တြန္းအားေပးသည့္အေနျဖင့္ ဆြမ္းခံျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေန႔စဥ္ေခၚ၍ တစ္ပါးတည္း စာခ်ေပးေလ၏။

ထုိစာသင္ခ်ိန္၌ အကယ္၍ အလုပ္ကိစၥရွိမည္ကုိ ႀကဳိတင္သိခဲ့လွ်င္ စာေရးၿပီး အေၾကာင္းၾကားထားေလ့ရွိ၏။

ထုိ႔အတူပင္ ကမၻာေအးသုိ႔ သာသနာေရးကိစၥျဖင့္ၾကြျခင္းစသည့္ ခရီးေပၚေပါက္တုိင္းပင္ နာယကဘုန္းႀကီးမ်ားထံ ႀကဳိတင္စာေရး၍ အသိေပးတတ္သည္ကား အဓိပတိ မဟာနာယကဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ အေလးထားအတုယူထုိက္ေသာ စံနမူနာေကာင္းမ်ားစြာမွ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါ၏။

စာေပၾကည့္ရႈေလ့လာမႈအတြက္ “ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးၿပီး စာမၾကည့္ဘဲမေနရဘူး၊ စာၾကည့္မွ စာတတ္မယ္”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေနထုိင္က်င့္သုံးမႈအတြက္ “ဘာမဆုိ ရုိးရုိးေတြး၊ ရုိးရုိးလုပ္၊ ရွင္းရွင္းေလးပဲ”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ယထာ ဝါဒီ၊ တထာ ကာရီ”ၾသဝါဒမ်ားကုိ အၿမဲလုိလုိပင္ နာယူရေလ့ ရွိပါ၏။

ဤသုိ႔လွ်င္ ျခေသၤ့မင္း၏အဆီကုိရပါလ်က္ သိဂႌေရႊခြက္မပါခဲ့ေသာ ေတာသားပမာ ဆရာ့လမ္းစဥ္၌ ခရီးႏွင္ေနရပါလ်က္ ဆရာ့ေျခရာကို မနင္းႏုိင္ရွာေသာ မိမိအတြက္မူကား ဆရာေတာ္ဘုရားသာ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေနပါလွ်င္ “တပည့္ေကာင္းဆရာ၊ ရွိခဲစြာတည္း”ဟူ၍မ်ား မွတ္ခ်က္ျပဳေတာ္မူလိမ့္မည္ လားဟု အေတြးဝင္လ်က္ မိမိကုိယ္ကုိ အားမလုိအားမရ ျဖစ္မိပါေတာ့သည္။

(ဓေမၼ ေဟာႏၲ သဂါရဝါ။)

========================================================

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၲသိရိႏၵာဘိဝံသ ဘဝနတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္မွာ လာမည့္ တန္ခူးလကြယ္ေန႔ဆုိရင္ (၁၅)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီး မရွိေတာ့ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ႀကီး အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့ေသာ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ႀကီးကား ဆရာေတာ္ႀကီးလက္ထက္မွာကဲ့သုိ႔ပင္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ တိုးတက္ထြန္းကားလ်က္ ရွိပါ၏။

ဆရာေတာ္ႀကီး အပင္ပန္းခံ စုိက္ပ်ဳိးခဲ့ေသာ သာသနာ့ဥယ်ာဥ္ေတာ္ႀကီး စည္ပင္ျပန္႔ျပဴး စိမ္းလန္းသာယာလ်က္ရွိသည္ကို အမ်ားျပည္သူတုိ႔ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ခံစားၾကရေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သာသနာျပဳစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ဘဝပုံရိပ္ကိုကား လူသိနည္းလွေပသည္။

လြန္ေတာ္မူျခင္း (၁၅)ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ပူေဇာ္ပြဲ၌ကား လူသိနည္းေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သာသနာေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား၊ သာသနာျပဳစိတ္ထားမ်ား၊ ၾကည္ညဳိဖြယ္ဂုဏ္ပုဒ္မ်ား၊ ႀကီးမားဖြယ္ရာ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ဘဝပုံရိပ္တစ္ခုအျဖစ္ အထူးထုတ္မဂၢဇင္း ျဖန္႔ခ်ီမည္ ျဖစ္ပါသည္။

စာမူမ်ားလည္း ေတာင္းခံထားပါသည္။
ေရာက္ရွိလာေသာ စာမူမ်ားမွ ေကာင္းႏိုးရာရာမ်ားကို Hight Light (ေကာက္စာ)အျဖစ္ အခန္းဆက္ တင္ျပေပးသြားပါမည္။

စာမူမ်ားေပးပို႔လိုပါက
ဘဒၵႏၲနႏၵာဘိဝံသ
ဓမၼပါကဋေက်ာင္း
မစိုးရိမ္တုိက္သစ္
မဟာေအာင္ေျမၿမဳိ႕နယ္
မႏၲေလး
092035013 သုိ႔ ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။