ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၈)
ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၈)
===============
ကိုခင္ေမာင္ဝင္းတုိ႔အဖြဲ႔ ေန႔ဆြမ္းလာကပ္ၾကပါတယ္။ အရုိးအေၾကာဆုိင္ရာ က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ စာေရးသူက အမဲ၊ ဝက္၊ ငါး၊ ပုစြန္၊ ေျပာင္းဖူး၊ မွ်စ္၊ ပဲပုတ္၊ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ဆီေၾကာ္အစားအစာမ်ား ေရွာင္ေနရေၾကာင္း သူတို႔ကို ေျပာမထားပါ။ ေတာထမင္း ေတာဟင္း စာလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေတာထဲေတာင္ထဲဆိုေပမယ့္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဘုန္းကံေၾကာင့္ အစစအရာရာ ျပည္စံုပါတယ္။ ဆြမ္း ဆြမ္းဟင္းလည္း လိုေလေသးမရွိ၊ အခ်ဳိပြဲအတြက္ သစ္သီးဝလံလည္း လိုေလေသးမရွိ ျပည့္စံုလွပါတယ္။
ဆြမ္းစားၿပီး စကားေတြေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုခင္ေမာင္ဝင္းတို႔အဖြဲ႔က လူပ်ံေတာ္ေတြမ်ားတာေၾကာင့္ အနာဂတ္သာသနာမွာ ေအာင္းေကာင္ႀကီးေတြ မႀကီးစုိးေအာင္ တယ္လူးသာသနာထူေထာင္လိုေၾကာင္း စာေရးသူက အဆိုျပဳတာပါ။
သာသနာမွာ ငယ္ျဖဴ၊ ေတာင္ျပန္၊ ေတာထြက္၊ တယ္လူးဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီးရဟန္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ငယ္ျဖဴဆိုတာ- ကိုရင္ဘဝကတည္းက သာသနာ့ေဘာင္ဝင္ခဲ့သူ။
ေတာင္ျပန္ဆုိတာက- အသက္ ၂၀ေက်ာ္ လူပ်ဳိႀကီး အရြယ္ႀကီးမွ ရဟန္းဝတ္ခဲ့သူ။
ေတာထြက္ဆိုတာက- သာမယားရၿပီးမွ ရဟန္းဝတ္ခဲ့သူ။
တယ္လူးဆိုတာကေတာ့- ငယ္ျဖဴရဟန္းေတာ္ဘဝနဲ႔ လူထြက္၊ ႀကီးမွ ျပန္ဝတ္၊ အိမ္ေထာင္က်သူလည္းရွိ၊ မက်သူလည္းရွိ၊ သားသမီး ထြန္းကားသူလည္းရွိ၊ မထြန္းကားသူလည္းရွိတယ္ေပါ့။
ငယ္ျဖဴဘဝမွာ ေပ်ာ္သေလာက္ေန၊ ေနတုန္းအခုိက္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ရွိပါေစ။ လူထြက္ျဖစ္ရင္လည္း ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းထံ သိကၡာခ်ၿပီးမွ ထြက္ရင္ထြက္၊ ဒါမွမဟုတ္ အနိမ့္ဆံုး မာတုဂါမထံ သိကၡာခ်ၿပီးမွ ထြက္ရင္ထြက္။ ဒီႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုခုကိုေတာ့ လုိက္နာရမယ္။ ဒါမွ ျပန္ဝတ္လုိ႔ ရမွာ။
ငယ္ျဖဴဘဝနဲ႔ လူထြက္ၿပီး ႀကီးမွျပန္ဝတ္ၾကတဲ့ တယ္လူးဆရာေတာ္ေတြဆို ဒကာ ဒကာမေတြက ယံုၾကည္စိတ္ခ်ၾကတာမ်ားတယ္။ ခုိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ မက်ဴးလြန္ၾကေတာ့ဘူး။ ခိုးမစားေတာ့ဘူးေပါ့။ အခုဟာက ခိုးစားသူေတြကမ်ားလာ၊ အတင့္ရဲသူေတြကေပါလာ၊ အခ်ဳိ႕က သားလည္းရွိ၊ မယားလည္းရွိ၊ မဟာယာနအတိ ျဖစ္ေနၿပီ။ သိသာသိေစ မျမင္ေစနဲ႔ အဆင့္နဲ႔ပဲ ရဟန္းသံဃာအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေနၾကရတာ။ သာသနာက မသန္႔ရွင္းေတာ့ဘူး။ အေၾကာင္းရင္းက တယ္လူးသာသနာ မရွိေသးလုိ႔ပဲ။ တယ္ဘူးသာသနာသာရွိရင္ ငယ္ျဖဴဘဝနဲ႔ ဖူးစာလည္း ေၾကာ္ျငာလုိ႔ရတယ္။ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ႔လည္း တင္ေတာင္းသူေတြ ေပၚလာႏိုင္တယ္။ သားမယားအတြက္ တာဝန္ေက်လုိ႔ ျပန္ဝတ္လာရင္လည္း သာသနာေတာ္မွာ စိတ္ခ်ရၿပီ။ စာသင္တုိက္ျပန္လုပ္မလား၊ ရိပ္သာျပန္ဖြင့္မလား၊ ပရဟိတလုပ္ငန္း ဦးေဆာင္မလား၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြအတြက္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ သင္တန္းေတြကို ဦးစီးဦးေဆာင္မလား ႀကဳိက္ရာေရြးလုိ႔ရတယ္။ ေအာင္ျမင္မွာက ေတာက္ေလွ်ာက္ပဲ။ အိုဇာတာေကာင္း သံသရာေကာင္း အားလံုးေကာင္းမည့္ နည္းလမ္းပါ။
မသန္႔ရွင္းမွန္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိပါလ်က္ မထြက္ဘဲ ေအာင္းၿပီးေနတဲ့ ေအာင္းေကာင္ႀကီးငယ္ေတြကေတာ့ တစ္ေလာကလံုးကို အကုသိုလ္ေပးသလို ျဖစ္ေနၿပီး ကိုယ္တုိင္လည္း ငရဲလက္မွတ္ရရွိထားကာ ငရဲသြားရမည့္အေရး အၿမဲေတြးေနရတဲ့ပံုစံႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။
တယ္လူးသာသနာ က်ယ္ျပန္႔လာရင္ ကိုရင္လည္းမရွားေတာ့ဘူး။ ငယ္ျဖဴေတြလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ ရွိတယ္။ ျပန္မထြက္ဘဲ ၿမဲသူေတြလည္း အတုိင္းထက္အလြန္ ျဖဴစင္ၿပီး ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးလာမယ္။ ဒါ စိတ္ကူးမိတာေလးပါ။
မဟာေဗာဓိၿမဳိင္ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ဝိပႆနာသမားပီပီ အျပစ္ျဖစ္မည့္အေရး မေတြးခုိင္းဘူး။
“သူတို႔ကမွ ရွက္စိတ္ရွိေသးတယ္။
မင္းတို႔လူေတြက အခမ္းအနားေတြနဲ႔ ေၾကာ္ျငာၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာ”လို႔ မိန္႔ေတာ္မူေၾကာင္း ကိုခင္ေမာင္ဝင္း ေလွ်ာက္ထားလုိ႔ သိလုိက္ရပါတယ္။
လူထြက္ေပမယ့္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ေနေနတာကမွ အရွက္ရွိေသးတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ပြဲမွာ လူေတြဖိတ္ၾကားၿပီး ေၾကာ္ျငာတာက ရွက္စရာႀကီးလို႔ ဆိုလိုတဲ့သေဘာပါ။
အဂၢိကၡေႏၶာပမသုတၱန္ကိုၾကည့္ပါ။
ဘုရားရွင္ ကိုယ္တုိင္ သာသနာသန္႔ရွင္းေရးတရား ေဟာခဲ့တာပါ။
ျမတ္စြာဘုရား ေနာက္ဆံုးတက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ပါတိေမာက္ျပပြဲမွာဆို ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကိုယ္တုိင္ ဒုႆီလကို သိမ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ခဲ့တာပါ။
အမ်ားႀကီးပါပဲေနာ္။
သန္႔ရွင္းတဲ့ ေထရဝါဒကို ႀကဳိက္သလား။
ေရာေႏွာတဲ့ မဟာယာနကို ႀကဳိက္သလား။
မုိက္ဖမ္း ႀကဳိက္လမ္းကို ေရြးေပါ့ေနာ္ …။
ဦးပၪၥင္း
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
24.3.2022
