သူေဌးတန္းဆရာေတာ္ႀကီးအား ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္
တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၆ရက္(25.10.2017)ရက္ေန႔ ညေန ၆း၀၀ နာရီမွာ မႏၲေလး၊ မဟာေအာင္ေျမၿမဳိ႕နယ္၊ မဟာဝိသုဒၶါရုံတုိက္သစ္၊ သူေဌးတန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးအား သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ပါတယ္။
ခရီးေရာက္မဆုိက္ပါပဲ။ ေနေကာင္းလား အရင္ေမးပါတယ္။ ရွိခုိးဦးခ်ရင္း ဂ်ာနယ္လ္ကပ္လွဴအၿပီးမွာ ဒီနားလာဟု ေခၚပါတယ္။ စာေရးသူက လက္အုပ္ခ်ီ အရုိအေသျပဳရင္း အနားသြားတဲ့အခါ စာေရးသူရဲ႕ ဦးေခါင္းကုိ လက္ဝါးျဖင့္အုပ္ထားပါတယ္။ စာေရးသူက ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ခုခုေျပာခ်င္တယ္ထင္ၿပီး အမိန္႔ရွိပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္တဲ့အခါ ငါ ဆုေတာင္းေပးမလုိ႔ကြဟု မိန္႔ကာ သစၥာဆုိ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး သစၥာဆုိဆုေတာင္းေပးတာ စကၠလန္႔ေလးဆယ္ၾကာပါတယ္။
“ငါသည္ ၂၂၇ သြယ္ေသာ ရဟန္းသိကၡာမ်ားကုိ မက်ဳိးေပါက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့လုိ႔ ရဟန္းသီလျဖဴစင္သန္႔ရွင္းခဲ့တယ္။ ဤမွန္ေသာသစၥာစကားေၾကာင့္ ဒီဦးဇင္းအေပၚက်ေရာက္ဆဲ က်ေရာက္လတၱံ႕ေသာ ေဘးဥပါဒ္အႏၲရာယ္မ်ား ကင္းေဝးေစသတည္း” ဆရာေတာ္ႀကီး သစၥာဆုိအၿပီးမွာေတာ့ စာေရးသူက သာဓုသုံးႀကိမ္ေခၚကာ ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစ။
ဆရာေတာ္ႀကီး ဘြဲ႕အမည္က ဘဒၵႏၲမာနိတသိရိဘိဝံသပါ။ သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ ယခင္က သူေဌးတန္းေက်ာင္းမွာ သီတင္းသုံးေပမယ့္ သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ႀကီးလည္းျဖစ္၊ အတက္အဆင္းလည္း ခက္ခဲတာေၾကာင့္ ဝါဆုိဆရာေတာ္ႀကီး သီတင္းသုံးေတာ္မူခဲ့ရာ အလယ္တုိက္ႀကီး ေအာက္ထပ္အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေျပာင္းေရႊ႕သီတင္းသုံးေတာ္မူပါတယ္။
ဆက္လက္ၿပီး စာေရးသူကုိ ၾသဝါဒေပးပါတယ္။
သာသနာမွာ အားကုိးေလာက္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ဆုိတာ ဂုိဏ္မရွိဘူးကြ၊ ဂုိဏ္းဆုိတာ အစဥ္အလာေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အေနနဲ႔ လုပ္ၾကရတာ၊ ကုိယ့္အစဥ္အလာ မပ်က္ေအာင္ ကုိယ့္အစဥ္အလာနဲ႔ ေနထုိင္ဟု မိန္႔ေတာ္မူကာ အျခားစပ္မိစပ္ရာေျပာၿပီးမွ ေကာင္းေကာင္းေနေပါ့ကြာ၊ ကိုယ့္သိကၡာႏွင့္ကုိယ္၊ ဂုိဏ္းဂုဏ္၊ တုိက္တာဂုဏ္၊ ဒါေတြကုိ ကုိယ့္ပုံစံႏွင့္ကုိယ္ ထိန္းသိမ္းၿပီးေနထုိင္ပါ ဟု ထပ္မံမိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ မင္းလာတာ ဟန္က်တယ္ကြာဟုဆုိကာ ထုိင္ခုံေပၚထုိင္ခုိင္းပါတယ္။ ေထရ္ႀကီးဝါႀကီးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ တေျပးညီမထုိင္ဝံ့လုိ႔ အခက္ေတြ႕ေနပါတယ္။ ရပါတယ္ဘုရား ဒီလုိပဲ ထုိင္ပါ့မယ္ေလွ်ာက္တဲ့အခါ အသက္က ၅၀ ျပည့္ေတာ့မယ္ ထုိင္ဟု ခပ္ျပတ္ျပတ္ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ စာေရးသူကလည္း ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ မဝံ့မရဲ ထုိင္လုိက္ရပါတယ္။
စာခ်တာ ရွားကုန္ၿပီကြဟု မၾကာမၾကာမိန္႔ပါတယ္။
မစုိးရိမ္တုိက္ႀကီးမွ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးေကာဝိဒ(ဘုန္းႀကီးေကာ)စာခ်ေကာင္းေၾကာင္း ခဏခဏခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္မွာ သံဃာႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္ရွိေၾကာင္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ဝမ္းသာမဆုံး ျဖစ္ေနပါတယ္။ စာေရးသူက ဋီကာေက်ာ္တုိ႔ ကခၤါတုိ႔ ပုိ႔ခ်ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚေတာ္မူပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက အနည္းငယ္နားေလးေပမယ့္ အဆုိးႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အတန္ငယ္ ေအာ္ေျပာရင္ ၾကားပါေသးတယ္။ မ်က္စိကေတာ့ အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ စာဖတ္စာေရးလုပ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးျပဳစုထားတဲ့ က်မ္းစာအုပ္ေတြကုိ ဗီရုိတစ္လုံးႏွင့္ စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေထရုပၸတၱိကထာက်မ္းေတြပါ။
အဲဒီက်မ္းေတြကုိ လက္ညႈိးထုိးညႊန္ျပၿပီး ဘဝႏွင့္နိဗၺာန္စာအုပ္တစ္အုပ္ လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ဘဝႏွင့္နိဗၺာန္စာအုပ္ဟာ အေအာင္ျမင္ဆုံး လက္ရာျဖစ္ၿပီး တတိယအႀကိမ္ ထုတ္ေဝႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက မ်က္စိေကာင္းသလုိ သံဃာမ်ားအား အၿမဲအကဲခတ္ေစာင့္ၾကည့္ပုံရပါတယ္။ စာအံေက်ာင္း၊ စာဝါ၊ ဘုရားဝတ္တက္၊ ဥပုသ္ျပဳကံစတာေတြ မွန္/မမွန္ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့သေဘာပါ။
ဟုိအရင္တုန္းက ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ႀကီးေတြမွာ တံတုိင္းေက်ာ္ၿပီး ပြဲခုိးၾကည့္တာေတြ ေတြ႕ရတယ္ကြ၊ အခု မျမင္တာၾကာၿပီလုိ႔ မိန္႔တဲ့အခါ စာေရးသူက ဟန္းဆက္ကုိကုိင္ျပၿပီး ဒီထဲမွာလည္း ပြဲရွိတယ္၊ ဗီဒီယုိလည္းရွိတယ္၊ ေဘာလုံးပြဲလည္းရွိတယ္၊ ဒါနဲ႔ အကုန္ၾကည့္လုိ႔ရတယ္ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ တအံ့တၾသျဖစ္သြားၿပီး ေၾသာ္ ဒါေၾကာင့္ၿငိမ္ေနၾကတာကုိး ၿငိမ္ခ်မ္သားေကာင္းလွခ်ည္းလားလုိ႔ ေအာက္ေမ့ေနတာဟု မွတ္ခ်က္ျပဳရင္း ရယ္ေတာ္မူပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက သိကၡာ ၄ ဝါမွစၿပီး အခုအရြယ္အထိ အာပတ္သင့္တယ္လုိ႔ မထင္ရေအာင္ ဝိနည္းရုိေသခဲ့တာပါ။ TV ဗီဒီယုိ၊ ဇာတ္ပြဲ၊ အၿငိမ့္ပြဲဆုိတာေဝးလုိ႔ ဖုန္းေတာင္မွ ႀကဳိးဖုန္းပဲ ကုိင္တာပါ။
ဝိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္ႀကီးတုိ႔ေခတ္က သကၤန္းအဝါေရာင္ ဝတ္ခဲ့ပုံရေၾကာင္းႏွင့္ ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ႀကီးတုိ႔ေခတ္မွာ သကၤန္းအညဳိဝတ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း ေရႊက်င္ဆုိေပမယ့္ အခ်ဳိ႕ဆရာေတာ္ေတြ အဝါေရာင္ေျပာင္းဝတ္ၾကေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ညဳိၿပီးမွ ဝါရမွာ တာဝန္ႀကီးလုိ႔ အေရာင္မေျပာင္းေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
အထုိင္အထတစ္ခုပဲ ခက္ခဲတာပါ။ အစာအာဟာရလည္း ဘုဥ္းေပးႏုိင္၊ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္လည္း အိပ္ႏုိင္ေသးလုိ႔ တစ္နာရီေက်ာ္စကားေျပာေနေပမယ့္ ေမာပန္းသည့္လကၡဏာမေတြ႕ရပါဘူး။ အရုိးေပၚ အေရတင္ျဖစ္ေနတာကေတာ့ ပရိယတၱိအားသန္လုိ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္းအားထုတ္ခဲ့တဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ပါပဲ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက စာေရးသူကုိ တပည့္အရင္းပမာ ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့တာ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ကတည္းကပါ။ ေထရဝါဒစာအုပ္ထုတ္တုန္းက ေခၚယူအားေပးရာမွ ဖူးေျမာ္ခြင့္ရခဲ့ၿပီး ပရိယတၱိေရႊခ်ိန္ခြင္ စာအုပ္မထုတ္ခင္ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိယ္ေတာ္တုိင္ အစအဆုံး တည္းျဖတ္ေပးေတာ္မူခဲ့တာပါ။
မဟနနဲ႔ အတုိက္အခံလုပ္ကာ စာေရးသူဘက္ရပ္တည္ရင္း သာသနာေတာ္အတြက္ ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ ပရိယတၱိေရႊခ်ိန္ခြင္စာအုပ္ကုိ ထုတ္ေဝခြင့္ျပဳသင့္ေၾကာင္း စာျဖင့္ အတိအလင္းေထာက္ခံေပးခဲ့တာပါ။
သာသနာေတာ္ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးလြန္းတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ စဥ့္ကုိင္ၿမဳိ႕က ဘာသာေရးဆုေတာင္းပြဲအေၾကာင္း လုံးဝမေလွ်ာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဓာတ္ပုံလည္း မျပခဲ့ပါဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီး စိတ္ထိခုိက္ၿပီး က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့သြားမွာစုိးလုိ႔ပါ။
စာေရးသူမွာလည္း ေန႔စဥ္လုိလုိ အရႈပ္ေတြလုပ္ရင္း အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အနီးေန ကပၸိယဒကာ(ကၽြန္းလွ)ေက်ာင္းေရာက္လာလုိ႔သာ မွတ္မွတ္ရရ သြားျဖစ္ခဲ့တာပါ။
သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ဆန္ႏွစ္အိတ္ႏွင့္ ဆားတစ္အိတ္စြန္႔လုိက္ပါေသးတယ္။ မနက္အရုဏ္စာအတြက္ ရည္မွန္းလွဴဒါန္းလုိက္တာပါ။ ဒကာကၽြန္းလွႏွင့္ တပည့္မ်ားကုိ မနက္ျဖန္(26.10.2017)ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းအေရာက္သြားပုိ႔ၾကဖုိ႔ အတန္တန္ မွာေတာ္မူပါတယ္။
ေထရ္ႀကီးဝါႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္ခြင့္ရတဲ့ ကုသုိလ္က နည္းနည္းေနာေနာ ကုသုိလ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၾသဝါဒလည္း နာၾကားရ၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ ေဝယ်ာဝစၥလည္းျပဳရနဲ႔ ဂုဏ္ယူလုိ႔ မဆုံးႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။
သူေဌးတန္းဆရာေတာ္ႀကီး သက္ရွည္က်န္းမာစြာ ေထရဝါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့တယ္။
