၀ီရသူ

“႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ပူေဇာ္နည္း”

(ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူ၏ ႏွစ္သစ္အထူးလက္ေဆာင္)

ပိဋကတ္ေတာ္၌ အဂါရဝတရား သဂါရဝတရားမ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူထားၿပီး ျဖစ္သည္။ အဂါရဝဆုိသည္မွာ မ႐ုိေသမေလးစားျခင္းျဖစ္ကာ သဂါရဝဆုိသည္မွာ ႐ုိေသေလးစားျခင္း ျဖစ္သည္။ မ႐ုိေသလွ်င္ မ႐ုိေသသည့္အေလ်ာက္ အကုသုိလ္အျပစ္ျဖစ္ကာ ႐ုိေသလွ်င္ ႐ုိေသသည့္အေလ်ာက္ ကုသုိလ္တရားမ်ား တုိးပြားၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။ မ႐ုိေသျခင္းသည္ မေျပာပေလာက္သည့္ အကုသိုလ္ အေသးအဖြဲေလးမွ်ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စီးပြားေရးစသည့္ ေလာကီေရးရာမ်ားမွာ ရွာေဖြသေလာက္ မရရွိျခင္း ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးျခင္းမ်ား ႀကဳံရေလာက္ေအာင္ မေကာင္းက်ဳိးမ်ား ေပးေလ့ရွိသည္။ ႐ုိေသျခင္းသည္လည္း ထုိနည္းအတူပင္။ အနည္းငယ္ေသာ ကုသိုလ္အေသးအဖြဲေလးမွ်ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စီးပြားရွာေဖြရ လြယ္ကူျခင္း စည္းစိမ္ဥစၥာ တုိးပြားျခင္း က်က္သေရမဂၤလာ တုိးပြားျခင္း စေသာ ထင္မွတ္ မထားသည့္ ေကာင္းက်ဳိး တရားမ်ား ေပးစြမ္းတတ္သည္။

အဂါရဝတရား သဂါရဝတရားတုိ႔သည္ သ႐ုပ္အားျဖင့္ မ်ားျပားစြာရွိၾကေသာ္လည္း သတၳရိအဂါရဝ(ဘုရား၌ မ႐ုိေသျခင္း)၊ ဓေမၼအဂါရဝ(တရား၌ မ႐ုိေသျခင္း)၊ သံေဃအဂါရဝ(သံဃာ၌ မ႐ုိေသျခင္း)၊ သတၳရိသဂါရဝ (ဘုရား၌ ႐ုိေသျခင္း)၊ ဓေမၼသဂါရဝ(တရား၌ ႐ုိေသျခင္း)၊ သံေဃသဂါရဝ(သံဃာ၌ ႐ုိေသျခင္း)ဟူ၍ ရတနာျမတ္သံုးပါးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဟာထားသည္မ်ားမွာ အဆုိပါတရားတုိ႔၌ ပင္တုိင္ပါဝင္သည္သာ ျဖစ္ေလသည္။ အေရးႀကီးေၾကာင္း သိေစေတာ္မူလုိရင္းေပတည္း။

ဘုရားအေပၚ မည္မွ်ယံုၾကည္သည္၊ ဆရာသမားေကာင္းမ်ားထံမွ မည္သုိ႔ေသာ အဆုံးအမမ်ား ရရွိထားသည္၊ ဤႏွစ္ခ်က္ကုိ သိလုိလွ်င္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ မည္သုိ႔မည္ပုံပူေဇာ္ထားသည္ကုိ ၾကည့္႐ႈ႐ံုမွ်ျဖင့္ သိရွိႏုိင္ေပသည္။ ဂႏၶကုဋိ (ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္)ကုိ ခမ္းနားထည္ဝါစြာ ပူေဇာ္ထားသူမ်ားကုိ ၾကည့္လွ်င္ သဒၶါတရား အားေကာင္းသူ ေလးနက္စြာ သက္ဝင္ယံုၾကည္သူမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ေပသည္။ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ျဖင့္ ပူေဇာ္ထားသည့္အျပင္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ သန္႔ရွင္းေရး၊ ပန္းေရခ်မ္းဆီမီးနံ႔သာတုိ႔ျဖင့္ မျပတ္ပူေဇာ္ျခင္း ဆြမ္းေတာ္ပြဲမ်ား အခ်ိန္မီ ျပန္စြန္႔ျခင္း မွန္တံခါး (သုိ႔) ခန္းဆီးမ်ားျဖင့္ ကာရံထားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရေပလိမ့္မည္။

အေနာက္တုိင္း သူေဌးမ်ား၌ တူညီေသာ အခ်က္တစ္ခု ရွိပါသည္။ ၎မွာ အိမ္တုိင္းအိမ္တုိင္း၌ စာအုပ္စင္ ထားရွိျခင္းပင္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းခ်င္း၊ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးခ်င္း မတူညီၾကေသာ္လည္း စာအုပ္စင္ ထားရွိျခင္းကား တူညီၾကေလသည္။စာေရးသူတုိ႔ တုိင္းျပည္၌လည္း ထုိ႔အတူပင္။ ဗုဒၶဘာသာခ်င္း တူညီၾကေသာ္လည္း ေလးနက္စြာ သက္ဝင္ယံုၾကည္မႈမ်ဳိးကား နည္းပါးလွေပသည္။ ေလးနက္စြာ သက္ဝင္ယံုၾကည္သူမ်ားကုိ ၾကည့္လွ်င္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကုိ ၾကည္ညဳိဖြယ္ရာ ပူေဇာ္ထားသည္သာ ျဖစ္ေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရကား ေလးနက္စြာ သက္ဝင္ယံုၾကည္သူတုိ႔၌ တူညီေသာ အခ်က္မွာ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္ကာ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ စနစ္တက် ပူေဇာ္ထားသူတုိ႔၏ တူညီေသာ အခ်က္မွာ ဘုရားသာသနာကုိ ေလးနက္စြာ သက္ဝင္ယံုၾကည္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူသည္ ခုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ဘုရားပံုေတာ္ရွိလွ်င္ မအိပ္ဝံ့ပါ။ အဂါရဝ ျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ထုိ႔အတူ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ (ဘုရားခန္း) ရွိေသာ္လည္း တံခါးလည္းမရွိ ခန္းဆီးလည္းမကာလွ်င္ ဘုရားေရွ႕မွာ မထုိင္ရဲပါ။ ဘုရားေက်ာေပးထုိင္ရမည္ကုိ ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ထုိ႔အတူ ေနရထုိင္ရလွ်င္လည္း စိတ္မလံုၿခဳံပါ။ ဘုရားခန္းေရွ႕ ျဖတ္သြားျဖတ္လာလည္း မလုပ္ရဲ၊ လြတ္ရာကၽြတ္ရာ လမ္းေလွ်ာက္မည္ဆုိလွ်င္လည္း ဘုရားခန္း ေဟာင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျမင္ေနရႏွင့္ ေနထုိင္ရ ခက္လွပါသည္။ ထုိအခါမ်ဳိး၌ ခန္းဆီးမ်ား အေရးေပၚ ခ်ဳပ္ကာ တပ္ဆင္လုိက္ရပါေတာ့၏။ ခန္းဆီးတပ္လုိက္လွ်င္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ကန္႔စီ ျဖစ္သြားေပၿပီ။ ထုိအခါမွ စိတ္ေျဖာင့္စြာ ေနထုိင္ႏုိင္ပါေတာ့၏။

စာေရးသူ တရားေဟာၾကြသည့္အခါ နယ္တကာစံုေရာက္ရွိခဲ့ေပသည္။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ မရွိေသာ ေက်ာင္းအေဆာင္မ်ား၊ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ရွိေသာ္လည္း တံခါးလည္းမရွိ ခန္းဆီးလည္းမကာေသာ အေနအထားမ်ား၊ ေက်ာင္းေဆာင္ထဲ တုိလီမုိလီပစၥည္းမ်ား သိမ္းဆည္းထားရွိမႈမ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ရသည့္အခါတုိင္း စိတ္မခ်မ္းသာလွပါ။ ဘုရားကုိ ဘုရားႏွင့္တူေအာင္ မထားၾကသူမ်ားသာတည္း။ ဘာသာ သာသနာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးစိတ္ ရွိေသာ္လည္း ဘုရားကုိ မၾကည္ညဳိတတ္ေသး၊ မပူေဇာ္တတ္ေသးဟုပင္ ဆုိရေပလိမ့္မည္။

ဘုရားခန္းကုိ တံခါး (သုိ႔) ခန္းဆီးတပ္မထားလွ်င္ ဘုရားေရွ႕မွာ သြားလာေနထုိင္သမွ် အဂါရဝ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားကုိ မ႐ုိေသရာ ေရာက္ပါသည္။ ဘုရားခန္းထဲ ေတြ႔ကရာပစၥည္းေတြ သိမ္းဆည္းထားလွ်င္လည္း အဂါရဝ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားခန္းသည္ စတုိခန္း မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဘုရားခန္းထဲမွာ ရွင္းလင္းေနရပါမည္။ ဘုရားႏွင့္ စပ္္ဆက္သမွ်သာ ထားရွိရပါမည္။ ဘုရားပန္းအုိး၊ ေသာက္ေတာ္ေရခြက္၊ ဆြမ္းေတာ္ပန္းကန္၊ အေမႊးတုိင္ပူေဇာ္ရာ၊ ဆီမီးညွိထြန္းရာ၊ မ်က္ႏွာသုပ္ပုဝါ၊ က်မ္းစာအုပ္ ဤမွ်သာ ထားရွိရပါမည္။ အေမႊးတုိင္ထုပ္မ်ား၊ ဖေယာင္တုိင္ထုတ္မ်ား မီးျခစ္မ်ားပင္ မထားသင့္ပါ။ နီးစပ္ရာမွာသာ ထားသင့္ပါသည္။ သုိ႔မွသာ ဘုရားကုိ ဘုရားႏွင့္တူေအာင္ တူတူတန္တန္ ပူေဇာ္ႏုိင္ေပမည္။ အမ်ားစုမွာ ဘုရားကိုျမင္လွ်င္ စိတ္ၾကည္လင္ေအာင္ဟုဆုိကာ တံခါးမတပ္ ခန္းဆီးမကာဘဲ ဘုရားခန္းထဲမွာ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ဟာလာဟင္းလင္း ထားရွိၾကျခင္းပင္။ ႐ုပ္ပြားေတာ္သည္ အလွဆင္ ပစၥည္းမဟုတ္ပါ။ ကုိးကြယ္အားထားရာ ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ၾကည္လင္လုိလွ်င္ မွန္တံခါး တပ္ထားႏုိင္ပါသည္။ မီးပန္း မီးဆုိင္းမ်ား ပူေဇာ္ထားႏုိင္ပါသည္။ ဓမၼေတးမ်ား သာယာခ်ဳိေအးေျဖးညွင္းသက္သာစြာ ဖြင့္ထားႏုိင္ပါသည္။

႐ုပ္ပြားေတာ္သည္ အဝိညာဏက (သက္မဲ့)ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားပမာ စိတ္ထားတတ္လွ်င္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပူေဇာ္သလုိပင္ ကုသုိလ္အျပည့္အဝရရွိကာ ေကာင္းက်ဳိးသုခ အျပည့္အ၀ခံစားရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။

တိ႒ေႏၲ နိဗၺဳေတ စာပိ၊ သေမ စိေတၱ သမံ ဖလံ။
ေစေတာပဏိဓိေဟတုဟိ၊ သတၱာ ဂစၦႏၱိ သုဂၢတႎ။
သက္ရွိဘုရားႏွင့္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ တန္းတူၾကည္ညဳိႏုိင္လွ်င္ တန္းတူအက်ဳိးေပးသည္။ စိတ္ေတာင့္တတုိင္း ျပည့္စံုႏုိင္သလုိ သုဂတိဘံုသုိ႔ လားရသည္ဟူ၍ ဆုိလုိေပသည္။

မိဘကုိ ႐ုိေသေသာ သားသမီးေကာင္းသည္ မိဘေရွ႕မွာ မဖြယ္မရာ မျပဳလုပ္ဝံ့ အမနာပ မေျပာဆုိဝံ့ၾကသလုိ ဘုရားကုိ ၾကည္ညဳိေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသား အမ်ဳိးေကာင္းသမီးမ်ားသည္လည္း ႐ုပ္ပြားေတာ္ေရွ႕မွာ မဖြယ္မရာ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ဳိး အမနာပေျပာဆုိျခင္းမ်ဳိး ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ေပသည္။ ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ငုတ္တုတ္ထားၿပီး တံုးလံုး ပက္လက္ အိပ္စက္ေနၾကသူမ်ား၊ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ဖုန္းဆက္ေနသူမ်ား၊ ဖုန္းျဖင့္ ဇာတ္ကားၾကည့္ေနသူမ်ား၊ သမီးရည္းစားအၾကည္ဆုိက္ေနသူမ်ားကား ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားတတ္လွေပသည္။အခ်ဳိ႕မွာ ရုပ္ပြားေတာ္ကို ေနာက္ခံထားလ်က္ ဓာတ္ပုံအရိုက္ခံၾကေပသည္။ထိုသို႔ေသာ ဘုရားေက်ာေပးမွုမ်ဳိးသည္ သတၳရိအဂါရဝ(ဘုရား၌ မ႐ုိေသမေလးစားျခင္းအျပစ္) ျဖစ္ပါသည္။ ေစတီေတာ္ကို ေနာက္ခံထားေကာင္းေသာ္လည္း ရုပ္ပြားေတာ္ကို ေနာက္ခံမထားေကာင္းပါ။ ရုပ္ပြားေတာ္သည္ အဝိညာဏက (သက္မဲ့) ျဖစ္၍ ႐ုိေသရေကာင္းမွန္း သိပံုမရၾကေပ။အကုသုိလ္ အေသးအဖြဲေလးပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘဝစည္းစိမ္ ဆံုး႐ႈံးပ်က္စီးေလာက္ေအာင္ မေကာင္းက်ဳိး ခံစားရတတ္ပါသည္။သီရိလကၤာျပည္သူမ်ားသည္ ရုပ္ပြားေတာ္ကို ကြယ္္၍ ဓာတ္ပုံရိုက္ျခင္း ေက်ာေပး၍ ဓာတ္ပုံရိုက္ျခင္းမ်ားကို ႀကီးေလးသည့္ျပစ္မွုအျဖစ္ ျပစ္တင္ရွုတ္ခ်ၾကေလသည္။ဘုရားအဆုံးအမ အျပည့္အ၀ ရထားသူမ်ား ျဖစ္ေလသတည္း။

စာေရးသူတုိ႔ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္၌ စာသင္သံဃာမ်ား မ်ားျပားလြန္းလွသျဖင့္ ဂႏၶကုဋိ (ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္)သာ မရွိလွ်င္ သတၳရိအဂါရဝ အကုသိုလ္ ျဖစ္လုိက္ၾကမည္မွာ တစ္ပံုတစ္ပင္ေပတည္း။ ထုိအေရးကုိ သိျမင္သျဖင့္ ေက်းဇူးရွင္ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ ဆရာေတာ္ႀကီးက ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ တစ္ေက်ာင္း တစ္ဆူသာ ပူေဇာ္ထားပါသည္။ ဂႏၶကုဋိကုိလည္း မွန္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားပါသည္။ မွန္ေက်ာင္းေဆာင္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ႏွင့္ သံဃာေေဆာင္ ကတၱားျခားသြားပါေတာ့သည္။ စာသင္သားမ်ား အဂါရဝ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ ၾသဝါဒေပးသည့္ အခါ၌လည္း သတၳရိအဂါရဝ မျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္းႏွင့္ ထုိသုိ႔ေသာ အျပစ္မ်ဳိး မျဖစ္ရေလေအာင္ မွန္ေက်ာင္းေဆာင္ျဖင့္ ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ထားေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူတတ္ပါသည္။ ေတာင္ၿမဳိ႕ မဟာဂႏၶာ႐ံု ဆရာေတာ္ႀကီး၏ တစ္ေက်ာင္းတုိက္ ဘုရားတစ္ဆူမူကုိ ေထာက္ခံေၾကာင္းလည္း မၾကာခဏ မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။

အခ်ဳိ႕ေသာ ေက်ာင္းတုိက္မ်ား၌ ဝတ္တက္ရာ ဆြမ္းကပ္ရာ အခါမွသာ ခန္းဆီးကုိဖြင့္၍ က်န္အခ်ိန္မ်ားမွာ ခန္းဆီးခ်ထားတတ္ပါသည္။ ဘုရားခန္း ရွိမွန္း မသိႏုိင္ေသာ္လည္း သတၳရိအဂါရဝအျပစ္ လံုးဝ မျဖစ္ေတာ့ပါ။

စာေရးသူလည္း ႐ုပ္ပြားေတာ္ မရွိလွ်င္ ထုိင္၍ ဘုရားဝတ္တက္ျခင္းမ်ဳိး မလုပ္တတ္ပါ။ စႀကႍေလွ်ာက္လ်က္သာ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပါသည္။ တံခါးမရွိ ခန္းဆီးသာရွိလွ်င္ ခန္းဆီးကုိ ဝတ္တက္ရာ၊ ေရခ်မ္းကပ္ရာ အခါမွသာ ဖြင့္ပါသည္။ ခန္းဆီးမရွိလွ်င္ ခန္းဆီးဝယ္၍ တပ္ဆင္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕အေဆာင္မ်ားမွာ ေသးငယ္လွသျဖင့္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ႏွင့္ နီးကပ္စြာ ေနရပါသည္။ မွန္ေက်ာင္းေဆာင္ျဖင့္ သီးသန္႔ပူေဇာ္ထားေသာ္လည္း ျဖတ္သြားျဖတ္လာ မျပဳလုပ္ဝံ့ပါ။ သုိ႔အတြက္ ခန္းဆီးတပ္ဆင္ကာ ဝတ္တက္ရာ ေရခ်မ္းကပ္ရာ အခါမွသာ ခန္းဆီးဖြင့္ပါသည္။

ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ႐ုိေသၾကပါ။
႐ုိေသလွ်င္ ႐ုိေသသည့္အေလ်ာက္ ေကာင္းက်ဳိးခံစားရပါမည္။
မ႐ုိေသလွ်င္ မ႐ုိေသသည့္အေလ်ာက္ အကုသုိလ္ ျဖစ္ပါသည္။
စီးပြားဥစၥာမ်ား ရွာေဖြရခက္ခဲျခင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ဆံုး႐ႈံးပ်က္ျပားျခင္းႏွင့္ ႀကဳံရတတ္ပါသည္။

စာ႐ႈသူအားလံုး သက္ရွိထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားလို သေဘာထားကာ ႐ုပ္ပြားေတာ္အား ၾကည္ညဳိတတ္ၾကပါေစေသာ္ . . . ဝ္။

႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ပူေဇာ္နည္း ၿပီးပါၿပီ။

ဝီရသူ(မစိုးရိမ္)
29.5.2020

ကမ္ဘာကျော်ဆရာတော်၏ ကမ္ဘာမကျော်သော အတွေးအခေါ်များ (၁၈)

“ရုပ်ပွားတော်ကို ပူဇော်နည်း”

(ဆရာတော်ဦးဝီရသူ၏ နှစ်သစ်အထူးလက်ဆောင်)

ပိဋကတ်တော်၌ အဂါရဝတရား သဂါရဝတရားများကို မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူထားပြီး ဖြစ်သည်။ အဂါရဝဆိုသည်မှာ မရိုသေမလေးစားခြင်းဖြစ်ကာ သဂါရဝဆိုသည်မှာ ရိုသေလေးစားခြင်း ဖြစ်သည်။ မရိုသေလျှင် မရိုသေသည့်အလျောက် အကုသိုလ်အပြစ်ဖြစ်ကာ ရိုသေလျှင် ရိုသေသည့်အလျောက် ကုသိုလ်တရားများ တိုးပွားကြသည်သာ ဖြစ်သည်။ မရိုသေခြင်းသည် မပြောပလောက်သည့် အကုသိုလ် အသေးအဖွဲလေးမျှပင် ဖြစ်သော်လည်း စီးပွားရေးစသည့် လောကီရေးရာများမှာ ရှာဖွေသလောက် မရရှိခြင်း ဆုတ်ယုတ်ပျက်စီးဆုံးရှုံးခြင်းများ ကြုံရလောက်အောင် မကောင်းကျိုးများ ပေးလေ့ရှိသည်။ ရိုသေခြင်းသည်လည်း ထိုနည်းအတူပင်။ အနည်းငယ်သော ကုသိုလ်အသေးအဖွဲလေးမျှပင် ဖြစ်သော်လည်း စီးပွားရှာဖွေရ လွယ်ကူခြင်း စည်းစိမ်ဥစ္စာ တိုးပွားခြင်း ကျက်သရေမင်္ဂလာ တိုးပွားခြင်း စသော ထင်မှတ် မထားသည့် ကောင်းကျိုး တရားများ ပေးစွမ်းတတ်သည်။

အဂါရဝတရား သဂါရဝတရားတို့သည် သရုပ်အားဖြင့် များပြားစွာရှိကြသော်လည်း သတ္ထရိအဂါရဝ(ဘုရား၌ မရိုသေခြင်း)၊ ဓမ္မေအဂါရဝ(တရား၌ မရိုသေခြင်း)၊ သံဃေအဂါရဝ(သံဃာ၌ မရိုသေခြင်း)၊ သတ္ထရိသဂါရဝ (ဘုရား၌ ရိုသေခြင်း)၊ ဓမ္မေသဂါရဝ(တရား၌ ရိုသေခြင်း)၊ သံဃေသဂါရဝ(သံဃာ၌ ရိုသေခြင်း)ဟူ၍ ရတနာမြတ်သုံးပါးနှင့် ပတ်သက်၍ ဟောထားသည်များမှာ အဆိုပါတရားတို့၌ ပင်တိုင်ပါဝင်သည်သာ ဖြစ်လေသည်။ အရေးကြီးကြောင်း သိစေတော်မူလိုရင်းပေတည်း။

ဘုရားအပေါ် မည်မျှယုံကြည်သည်၊ ဆရာသမားကောင်းများထံမှ မည်သို့သော အဆုံးအမများ ရရှိထားသည်၊ ဤနှစ်ချက်ကို သိလိုလျှင် ရုပ်ပွားတော်ကို မည်သို့မည်ပုံပူဇော်ထားသည်ကို ကြည့်ရှုရုံမျှဖြင့် သိရှိနိုင်ပေသည်။ ဂန္ဓကုဋိ (ဘုရားကျောင်းဆောင်တော်)ကို ခမ်းနားထည်ဝါစွာ ပူဇော်ထားသူများကို ကြည့်လျှင် သဒ္ဓါတရား အားကောင်းသူ လေးနက်စွာ သက်ဝင်ယုံကြည်သူများ ဖြစ်နေတတ်ပေသည်။ ရုပ်ပွားတော်ကို ဘုရားကျောင်းတော်ဖြင့် ပူဇော်ထားသည့်အပြင် ဘုရားကျောင်းတော် သန့်ရှင်းရေး၊ ပန်းရေချမ်းဆီမီးနံ့သာတို့ဖြင့် မပြတ်ပူဇော်ခြင်း ဆွမ်းတော်ပွဲများ အချိန်မီ ပြန်စွန့်ခြင်း မှန်တံခါး (သို့) ခန်းဆီးများဖြင့် ကာရံထားခြင်းများ ပြုလုပ်ထားသည်ကို တွေ့ရှိရပေလိမ့်မည်။

အနောက်တိုင်း သူဌေးများ၌ တူညီသော အချက်တစ်ခု ရှိပါသည်။ ၎င်းမှာ အိမ်တိုင်းအိမ်တိုင်း၌ စာအုပ်စင် ထားရှိခြင်းပင်။ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းချင်း၊ ဘွဲ့ထူးဂုဏ်ထူးချင်း မတူညီကြသော်လည်း စာအုပ်စင် ထားရှိခြင်းကား တူညီကြလေသည်။စာရေးသူတို့ တိုင်းပြည်၌လည်း ထို့အတူပင်။ ဗုဒ္ဓဘာသာချင်း တူညီကြသော်လည်း လေးနက်စွာ သက်ဝင်ယုံကြည်မှုမျိုးကား နည်းပါးလှပေသည်။ လေးနက်စွာ သက်ဝင်ယုံကြည်သူများကို ကြည့်လျှင် ဘုရားကျောင်းတော်ကို ကြည်ညိုဖွယ်ရာ ပူဇော်ထားသည်သာ ဖြစ်ပေသည်။ သို့ဖြစ်ရကား လေးနက်စွာ သက်ဝင်ယုံကြည်သူတို့၌ တူညီသော အချက်မှာ ဘုရားကျောင်းတော်ပူဇော်ခြင်းဖြစ်ကာ ဘုရားကျောင်းတော် စနစ်တကျ ပူဇော်ထားသူတို့၏ တူညီသော အချက်မှာ ဘုရားသာသနာကို လေးနက်စွာ သက်ဝင်ယုံကြည်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။

စာရေးသူသည် ခုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ဘုရားပုံတော်ရှိလျှင် မအိပ်ဝံ့ပါ။ အဂါရဝ ဖြစ်နိုင်သောကြောင့်ပင်။ ထို့အတူ ဘုရားကျောင်းတော် (ဘုရားခန်း) ရှိသော်လည်း တံခါးလည်းမရှိ ခန်းဆီးလည်းမကာလျှင် ဘုရားရှေ့မှာ မထိုင်ရဲပါ။ ဘုရားကျောပေးထိုင်ရမည်ကို ကြောက်သောကြောင့်တည်း။ ထို့အတူ နေရထိုင်ရလျှင်လည်း စိတ်မလုံခြုံပါ။ ဘုရားခန်းရှေ့ ဖြတ်သွားဖြတ်လာလည်း မလုပ်ရဲ၊ လွတ်ရာကျွတ်ရာ လမ်းလျှောက်မည်ဆိုလျှင်လည်း ဘုရားခန်း ဟောင်းလောင်းကြီးကို မြင်နေရနှင့် နေထိုင်ရ ခက်လှပါသည်။ ထိုအခါမျိုး၌ ခန်းဆီးများ အရေးပေါ် ချုပ်ကာ တပ်ဆင်လိုက်ရပါတော့၏။ ခန်းဆီးတပ်လိုက်လျှင် ဘုရားကျောင်းဆောင်နှင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းဆောင် တစ်ကန့်စီ ဖြစ်သွားပေပြီ။ ထိုအခါမှ စိတ်ဖြောင့်စွာ နေထိုင်နိုင်ပါတော့၏။

စာရေးသူ တရားဟောကြွသည့်အခါ နယ်တကာစုံရောက်ရှိခဲ့ပေသည်။ ဘုရားကျောင်းဆောင် မရှိသော ကျောင်းအဆောင်များ၊ ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှိသော်လည်း တံခါးလည်းမရှိ ခန်းဆီးလည်းမကာသော အနေအထားများ၊ ကျောင်းဆောင်ထဲ တိုလီမိုလီပစ္စည်းများ သိမ်းဆည်းထားရှိမှုများကို တွေ့မြင်ရသည့်အခါတိုင်း စိတ်မချမ်းသာလှပါ။ ဘုရားကို ဘုရားနှင့်တူအောင် မထားကြသူများသာတည်း။ ဘာသာ သာသနာကို ချစ်မြတ်နိုးစိတ် ရှိသော်လည်း ဘုရားကို မကြည်ညိုတတ်သေး၊ မပူဇော်တတ်သေးဟုပင် ဆိုရပေလိမ့်မည်။

ဘုရားခန်းကို တံခါး (သို့) ခန်းဆီးတပ်မထားလျှင် ဘုရားရှေ့မှာ သွားလာနေထိုင်သမျှ အဂါရဝ ဖြစ်ပါသည်။ ဘုရားကို မရိုသေရာ ရောက်ပါသည်။ ဘုရားခန်းထဲ တွေ့ကရာပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းထားလျှင်လည်း အဂါရဝ ဖြစ်ပါသည်။ ဘုရားခန်းသည် စတိုခန်း မဟုတ်ပါ။ သို့ဖြစ်၍ ဘုရားခန်းထဲမှာ ရှင်းလင်းနေရပါမည်။ ဘုရားနှင့် စပ်ဆက်သမျှသာ ထားရှိရပါမည်။ ဘုရားပန်းအိုး၊ သောက်တော်ရေခွက်၊ ဆွမ်းတော်ပန်းကန်၊ အမွှေးတိုင်ပူဇော်ရာ၊ ဆီမီးညှိထွန်းရာ၊ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ၊ ကျမ်းစာအုပ် ဤမျှသာ ထားရှိရပါမည်။ အမွှေးတိုင်ထုပ်များ၊ ဖယောင်တိုင်ထုတ်များ မီးခြစ်များပင် မထားသင့်ပါ။ နီးစပ်ရာမှာသာ ထားသင့်ပါသည်။ သို့မှသာ ဘုရားကို ဘုရားနှင့်တူအောင် တူတူတန်တန် ပူဇော်နိုင်ပေမည်။ အများစုမှာ ဘုရားကိုမြင်လျှင် စိတ်ကြည်လင်အောင်ဟုဆိုကာ တံခါးမတပ် ခန်းဆီးမကာဘဲ ဘုရားခန်းထဲမှာ ရုပ်ပွားတော်ကို ဟာလာဟင်းလင်း ထားရှိကြခြင်းပင်။ ရုပ်ပွားတော်သည် အလှဆင် ပစ္စည်းမဟုတ်ပါ။ ကိုးကွယ်အားထားရာ ဖြစ်ပါသည်။ စိတ်ကြည်လင်လိုလျှင် မှန်တံခါး တပ်ထားနိုင်ပါသည်။ မီးပန်း မီးဆိုင်းများ ပူဇော်ထားနိုင်ပါသည်။ ဓမ္မတေးများ သာယာချိုအေးဖြေးညှင်းသက်သာစွာ ဖွင့်ထားနိုင်ပါသည်။

ရုပ်ပွားတော်သည် အဝိညာဏက (သက်မဲ့)ဖြစ်သော်လည်း သက်တော်ထင်ရှား မြတ်စွာဘုရားပမာ စိတ်ထားတတ်လျှင် သက်တော်ထင်ရှား မြတ်စွာဘုရားကို ပူဇော်သလိုပင် ကုသိုလ်အပြည့်အဝရရှိကာ ကောင်းကျိုးသုခ အပြည့်အဝခံစားရမည်သာ ဖြစ်ပါသည်။

တိဋ္ဌန္တေ နိဗ္ဗုတေ စာပိ၊ သမေ စိတ္တေ သမံ ဖလံ။
စေတောပဏိဓိဟေတုဟိ၊ သတ္တာ ဂစ္ဆန္တိ သုဂ္ဂတိံ။
သက်ရှိဘုရားနှင့် ရုပ်ပွားတော်ကို တန်းတူကြည်ညိုနိုင်လျှင် တန်းတူအကျိုးပေးသည်။ စိတ်တောင့်တတိုင်း ပြည့်စုံနိုင်သလို သုဂတိဘုံသို့ လားရသည်ဟူ၍ ဆိုလိုပေသည်။

မိဘကို ရိုသေသော သားသမီးကောင်းသည် မိဘရှေ့မှာ မဖွယ်မရာ မပြုလုပ်ဝံ့ အမနာပ မပြောဆိုဝံ့ကြသလို ဘုရားကို ကြည်ညိုသော အမျိုးကောင်းသား အမျိုးကောင်းသမီးများသည်လည်း ရုပ်ပွားတော်ရှေ့မှာ မဖွယ်မရာ ပြုလုပ်ခြင်းမျိုး အမနာပပြောဆိုခြင်းမျိုး ရှောင်ကြဉ်သင့်ပေသည်။ ရုပ်ပွားတော်ကြီး ငုတ်တုတ်ထားပြီး တုံးလုံး ပက်လက် အိပ်စက်နေကြသူများ၊ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ဖုန်းဆက်နေသူများ၊ ဖုန်းဖြင့် ဇာတ်ကားကြည့်နေသူများ၊ သမီးရည်းစားအကြည်ဆိုက်နေသူများကား မြင်မကောင်းလောက်အောင် များပြားတတ်လှပေသည်။အချို့မှာ ရုပ်ပွားတော်ကို နောက်ခံထားလျက် ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံကြပေသည်။ထိုသို့သော ဘုရားကျောပေးမှုမျိုးသည် သတ္ထရိအဂါရဝ(ဘုရား၌ မရိုသေမလေးစားခြင်းအပြစ်) ဖြစ်ပါသည်။ စေတီတော်ကို နောက်ခံထားကောင်းသော်လည်း ရုပ်ပွားတော်ကို နောက်ခံမထားကောင်းပါ။ ရုပ်ပွားတော်သည် အဝိညာဏက (သက်မဲ့) ဖြစ်၍ ရိုသေရကောင်းမှန်း သိပုံမရကြပေ။အကုသိုလ် အသေးအဖွဲလေးပင် ဖြစ်သော်လည်း ဘဝစည်းစိမ် ဆုံးရှုံးပျက်စီးလောက်အောင် မကောင်းကျိုး ခံစားရတတ်ပါသည်။သီရိလင်္ကာပြည်သူများသည် ရုပ်ပွားတော်ကို ကွယ်၍ ဓာတ်ပုံရိုက်ခြင်း ကျောပေး၍ ဓာတ်ပုံရိုက်ခြင်းများကို ကြီးလေးသည့်ပြစ်မှုအဖြစ် ပြစ်တင်ရှုတ်ချကြလေသည်။ဘုရားအဆုံးအမ အပြည့်အ၀ ရထားသူများ ဖြစ်လေသတည်း။

စာရေးသူတို့ မစိုးရိမ်တိုက်သစ်၌ စာသင်သံဃာများ များပြားလွန်းလှသဖြင့် ဂန္ဓကုဋိ (ဘုရားကျောင်းဆောင်)သာ မရှိလျှင် သတ္ထရိအဂါရဝ အကုသိုလ် ဖြစ်လိုက်ကြမည်မှာ တစ်ပုံတစ်ပင်ပေတည်း။ ထိုအရေးကို သိမြင်သဖြင့် ကျေးဇူးရှင် မစိုးရိမ်တိုက်သစ် ဆရာတော်ကြီးက ရုပ်ပွားတော်ကို တစ်ကျောင်း တစ်ဆူသာ ပူဇော်ထားပါသည်။ ဂန္ဓကုဋိကိုလည်း မှန်ဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားပါသည်။ မှန်ကျောင်းဆောင် ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ဘုရားကျောင်းဆောင်နှင့် သံဃာေဆောင် ကတ္တားခြားသွားပါတော့သည်။ စာသင်သားများ အဂါရဝ မဖြစ်တော့ပါ။ သြဝါဒပေးသည့် အခါ၌လည်း သတ္ထရိအဂါရဝ မဖြစ်အောင် နေတတ်ဖို့လိုကြောင်းနှင့် ထိုသို့သော အပြစ်မျိုး မဖြစ်ရလေအောင် မှန်ကျောင်းဆောင်ဖြင့် ရုပ်ပွားတော်များကို ပူဇော်ထားကြောင်း မိန့်တော်မူတတ်ပါသည်။ တောင်မြို့ မဟာဂန္ဓာရုံ ဆရာတော်ကြီး၏ တစ်ကျောင်းတိုက် ဘုရားတစ်ဆူမူကို ထောက်ခံကြောင်းလည်း မကြာခဏ မိန့်တော်မူပါသည်။

အချို့သော ကျောင်းတိုက်များ၌ ဝတ်တက်ရာ ဆွမ်းကပ်ရာ အခါမှသာ ခန်းဆီးကိုဖွင့်၍ ကျန်အချိန်များမှာ ခန်းဆီးချထားတတ်ပါသည်။ ဘုရားခန်း ရှိမှန်း မသိနိုင်သော်လည်း သတ္ထရိအဂါရဝအပြစ် လုံးဝ မဖြစ်တော့ပါ။

စာရေးသူလည်း ရုပ်ပွားတော် မရှိလျှင် ထိုင်၍ ဘုရားဝတ်တက်ခြင်းမျိုး မလုပ်တတ်ပါ။ စင်္ကြံလျှောက်လျက်သာ ရွတ်ဖတ်ပူဇော်ပါသည်။ တံခါးမရှိ ခန်းဆီးသာရှိလျှင် ခန်းဆီးကို ဝတ်တက်ရာ၊ ရေချမ်းကပ်ရာ အခါမှသာ ဖွင့်ပါသည်။ ခန်းဆီးမရှိလျှင် ခန်းဆီးဝယ်၍ တပ်ဆင်ပါသည်။ အချို့အဆောင်များမှာ သေးငယ်လှသဖြင့် ရုပ်ပွားတော်နှင့် နီးကပ်စွာ နေရပါသည်။ မှန်ကျောင်းဆောင်ဖြင့် သီးသန့်ပူဇော်ထားသော်လည်း ဖြတ်သွားဖြတ်လာ မပြုလုပ်ဝံ့ပါ။ သို့အတွက် ခန်းဆီးတပ်ဆင်ကာ ဝတ်တက်ရာ ရေချမ်းကပ်ရာ အခါမှသာ ခန်းဆီးဖွင့်ပါသည်။

ဘုရားရုပ်ပွားတော်များကို ရိုသေကြပါ။
ရိုသေလျှင် ရိုသေသည့်အလျောက် ကောင်းကျိုးခံစားရပါမည်။
မရိုသေလျှင် မရိုသေသည့်အလျောက် အကုသိုလ် ဖြစ်ပါသည်။
စီးပွားဥစ္စာများ ရှာဖွေရခက်ခဲခြင်း၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာများ ဆုံးရှုံးပျက်ပြားခြင်းနှင့် ကြုံရတတ်ပါသည်။

စာရှုသူအားလုံး သက်ရှိထင်ရှား မြတ်စွာဘုရားလို သဘောထားကာ ရုပ်ပွားတော်အား ကြည်ညိုတတ်ကြပါစေသော် . . . ဝ်။

ရုပ်ပွားတော်ကို ပူဇော်နည်း ပြီးပါပြီ။

ဝီရသူ(မစိုးရိမ်)
29.5.2020