၀ီရသူ

ကမာၻေက်ာ္ဆရာေတာ္၏ ကမာၻမေက်ာ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား (၁၆-ဂ)

သြားတိုက္သည့္အခါ သြားဖုံးႂကြက္သားမ်ားကို အၿမဲတမ္း လက္ျဖင့္ ဖိေပးပြတ္ေပးတတ္ပါသည္။ သြားဖုံးအတြင္း အရိအ႐ြဲမ်ား ကိန္းေအာင္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သတိရလွ်င္ရသလို အတြင္း-အျပင္ သြားဖုံးမ်ားကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္မဖိ၍ မၾကာခဏ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးပါသည္။ သြားတိုက္႐ုံျဖင့္ သြားဖုံးႂကြက္သားမ်ား သန႔္ရွင္းေရးကိစၥ မၿပီးစီးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ အားလုံးၿပီးလွ်င္ကား ကြမ္း႐ြက္ငုံထားေလ့ ရွိပါသည္။ ခံတြင္းသန႔္ရွင္းေစလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သြားဖုံးမွ အပူမ်ား အာေခါင္ႏွင့္ ပါးေစာင္မွအပူမ်ား လွ်ာႏွင့္ အာေစာက္မွအပူမ်ားကို ကြမ္း႐ြက္က စုပ္ယူေပးသျဖင့္ ခံတြင္းနံ႔လည္း မနံေတာ့ပါ။ က်န္းမာေရးလည္း အေထာက္အကူ ျပဳေပသည္။

လက္သုတ္ပဝါအျဖစ္ တစ္ရႉးကိုသာ သုံးပါသည္။ စာအုပ္ကိုင္ၿပီးလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ စားစရာတစ္ခုခု ကိုင္ၿပီးလွ်င္ျဖစ္ေစ တစ္ရႉးျဖင့္လက္သုတ္ပါသည္။ နား၊ ႏွာေခါင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုလည္း တစ္ရႉးျဖင့္သာ သုတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာခန္း၊ အိပ္ခန္း၊ ဧည့္ခံရာေနရာမ်ားတြင္တစ္ရႉးအဆင္သင့္ထားရွိပါသည္။ ကားေပၚတြင္လည္း အၿမဲထားသကဲ့သို႔ တည္းခိုရာ အိပ္ခန္းခုတင္ေဘးတြင္လည္း အၿမဲထားပါသည္။ တစ္ကိုယ္ေရသန႔္ရွင္းမႈအတြက္ အေရးပါလွသည့္ အရာဝတၳဳ ျဖစ္ေလ၏။ တရားေဟာလွ်င္လည္း ပလႅင္ေပၚတြင္တစ္ရႉးအၿမဲထားပါသည္။ ႏွာေခါင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းအဆီမ်ား ဖယ္ရွားရန္ျဖစ္၏။ တစ္ရႉးျဖင့္ႏွာေခါင္းကို မၾကာခဏသုတ္သည္ကိုၾကည့္၍ မူးယစ္ေဆးသုံးေနသည္ဟု ေဝဖန္သူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ၎အျပင္ တစ္ရႉးတြင္မူးယစ္ေဆးထုံထားသည္ဆို၏။ ဟာသတစ္ခုပင္။

ေန႔ဆြမ္းစားၿပီး သြားတိုက္၊ ေဆးေၾကာၿပီးသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ေျခေထာက္ေရအထိမခံေတာ့ပါ။ ေျခေထာက္ေရထိလွ်င္ အပူကန္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ဖိနပ္တစ္ရန္ထားရပါသည္။ တရားေဟာႂကြသည့္အခါ၌ကား အလြယ္တကူ ဖိနပ္ရွာရလွ်င္ ဖိနပ္ထားေပးရန္ေျပာရၿပီး မလြယ္ကူလွ်င္ မိမိစီးေနက်ဖိနပ္ကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ထားလိုက္ပါသည္။ အမ်ားသုံးေရခ်ိဳးခန္း ျဖစ္ေနလွ်င္ ကိစၥၿပီးသည့္အခါ ဖိနပ္ကိုေထာင္ၿပီး ေရစစ္ထားခဲ့ရန္အၿမဲမွာရပါသည္။ ေျခဖဝါး ေရထိမခံေသာ ေရာဂါတည္း။ ေျခေထာက္သာ ေရအထိမခံႏိုင္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ ေရလည္းခ်ိဳးေလ့မရွိပါ။ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါပင္ မခ်ိဳးဖူးပါ။ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ မြန္းလြဲပိုင္း ေရခ်ိဳးမိလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ယႏၲရားႀကီးက ေျပာင္းျပန္လည္ပတ္သြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ဥပမာ-နံနက္အိပ္ရာထ ဝမ္းသြားရမည့္အစား ညေနမွ ဝမ္းသြားျခင္းမ်ိဳး၊ ေသြးေလမညီၫြတ္ေတာ့သျဖင့္ ေလးလံထိုင္းမႈိင္း ကိုက္ခဲေနျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ ညေနပိုင္း ေရမခ်ိဳးသည့္အေလ့မွာ ကိုရင္ဘဝကတည္းက ျဖစ္ပါသည္။ အပူခ်ိန္ မည္မွ်ႀကီးမားေစကာမူ ေခြၽးခဏခဏသုတ္ပစ္ေလ့သာရွိၿပီး လုံးဝ ေရမခ်ိဳးပါ။ ဆရာေတာ္ ေနႏိုင္သားပဲေနာ္ဟု ေလွ်ာက္ထားခံရမႈမ်ား မၾကာခဏ ၾကားရတတ္ပါသည္။ သူတို႔က စာေရးသူကို အံ့ၾသၾကသကဲ့သို႔ စာေရးသူကလည္း သူတို႔ကို အံ့ၾသေနမိေပသည္။ လူေတြ ဘာေၾကာင့္မ်ား ညေနဘက္မွာ ေရခ်ိဳးၾကပါလိမ့္ဟု အၿမဲ ေတြးေနတတ္သကဲ့သို႔ ကာမဂုဏ္အတြက္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုလည္း စိတ္ထဲတြင္အေျဖေပးေနတတ္ပါသည္။

တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္သာ ေရခ်ိဳးပါ
ညေနဘက္မွာ ေရခ်ိဳးတာ က်န္းမာေရးႏွင့္မညီၫြတ္ပါ။
ဤကား စာေရးသူ၏ ကိုယ္ပိုင္ေဆာင္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။

ညအိပ္ရာဝင္ခါနီးတြင္ လက္ေဆး၊ ပါးစပ္ေဆး ထပ္မံလုပ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နံနက္အိပ္ရာထသည့္အခါ သြားတိုက္စရာ မလိုေတာ့ပါ။ ညေနပိုင္းတြင္ အေအးႏွင့္ ပ်ားသံပရာရည္သာ မွီဝဲသျဖင့္ ညအိပ္ရာဝင္သည့္အခါတြင္လည္း သြားတိုက္စရာ မလိုပါ။ နံနက္အိပ္ရာထလည္း သြားတိုက္စရာမလိုပါ။ သြားတိုက္ေဆး၊ သြားတိုက္တံျဖင့္ တိုက္စရာမလိုျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။ ဆား သို႔မဟုတ္ ေဆးမႈန႔္ျဖင့္ကား တိုက္တတ္ပါသည္။ နံနက္စာစားၿပီးလွ်င္ကား သြားတိုက္ပါသည္။ ေန႔ဆြမ္းစားၿပီးလွ်င္လည္း သြားတိုက္တတ္ပါသည္။ နံနက္စာတြင္ ဆန္ျပဳတ္ႏွင့္ အခြံမာသီးမွ်သာ ဘုဥ္းေပးခဲ့ပါက သြားမတိုက္ျဖစ္ပါ။ ဆီႏွင့္ အညႇီမ်ားပါဝင္မွသာ သြားတိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

တစ္ေန႔သုံးႀကိမ္ ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္သည့္အခါ၌လည္း ပါးစပ္ေဆးၿပီးမွ ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပါသည္။ ခံတြင္းနံ႔သန႔္ရွင္းေအာင္ အလ်င္လုပ္ၿပီးမွ ပရိတ္၊ ပ႒ာန္းမ်ား ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္တတ္ပါသည္။ ညအိပ္ရာဝင္သည့္အခါ ကြမ္း႐ြက္ငုံ၍ အိပ္တတ္ျခင္း၊ အာေခါင္ေျခာက္လွ်င္ ကြမ္း႐ြက္ငုံထားျခင္း၊ သတိရသည့္အခါတိုင္း ကြမ္း႐ြက္ငုံေလ့ရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ခံတြင္းသန႔္ရွင္းသည္ဟု ယုံၾကည္ေနမိပါသည္။

တစ္ကိုယ္ေရ သန႔္ရွင္းမႈ ၿပီးပါၿပီ။ ။

အရွင္ဝီရသူ (မစိုးရိမ္)

(၂၀၂၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၁ ရက္ထုတ္ Myanmar Guardian ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၁)၊ အမွတ္(၂၁)တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္ေဆာင္းပါး)