ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၁၆)
ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၁၆)
==================
စာေရးသူက ေက်ာင္းေျမေရစက္ခ်ပြဲသို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆြမ္းေလာင္းပြဲ လွဴဖြယ္ဝတၳဳေတြကို တူရာတူရာစုၿပီး အိတ္ေတြနဲ႔ ထည့္ထားၿပီးပါၿပီ။ တပည့္ေတြက လုပ္ေပးထားတာပါ။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မရဖူးတဲ့ လာဘ္လာဘႀကီးပါ။ ေငြေၾကးအရ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ရေပမယ့္ ဒီလိုပစၥည္းစံုေအာင္ ဝယ္လွဴဖို႔ဆိုတာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေလ။
လွဴဖြယ္အားလံုးကို ငါးပံု ပံုလုိက္ပါတယ္။ တစ္ပံုက သဟာယသံဃာ၊ တစ္ပံုက သဟာယေက်ာင္းသား၊ သံုးပံုက မန္းမေဟာ္သဓာ၊ ေလာကအလင္း၊ မင္းကြန္းအကယ္ဒမီေက်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းကြန္းအကယ္ဒမီေက်ာင္းက အင္အားအမ်ားဆံုးမုိ႔ ႏွစ္ပံုစာ ပိုရပါတယ္။
ေကာ္ဖီမစ္၊ ဆပ္ျပာမႈန္႔၊ ဆပ္ျပာေမႊး၊ ဆပ္ျပာၾကမ္း၊ လဘက္ေျခာက္၊ သြားတုိက္ေဆး၊ သြားတုိက္တံ၊ တုိင္းရင္းေဆး၊ တိုင္းဖ်ားေဆး စံုေနေအာင္ပါပဲ။
နတ္တလူဆရာေတာ္ေလးက နဝကမၼ ၃သိန္းက်ပ္ လွဴလုိက္ပါေသးတယ္။ စာေရးသူကို တုိက္ရိုက္လွဴရင္ အားနာေနမွာစိုးလို႔ တပည့္ေတြနဲ႔ ထည့္လွဴလုိက္ပံု ရပါတယ္။ ဖုန္းဆက္ေမးၾကည့္ေတာ့ လုပ္ငန္းႀကီးမွန္း၊ စပြန္ဆာမရွိမွန္း သိလုိ႔ပါတဲ့။ ျမင္တတ္လုိက္တာေနာ္။
စာေရးသူတုိ႔ ငယ္စဥ္ဘဝက ေက်ာက္ဆည္မွာ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားပံုတစ္ခု “နာမည္ႀကီးေတာ့ ဖိုးစိန္ႀကီး၊ ေကာင္းစားေတာ့ ငခ်ယ္”တဲ့။ စာေရးသူလည္း အဲဒီစကားပံုလုိပါပဲ။ နာမည္ႀကီး ထမင္းငတ္လို႔ ေျပာရင္ ရိုင္းေနမလား မသိ။ ခရိုနီေတြက ဘယ္လိုလွဴထားတာ၊ ႀကံဖြံ႔က ဘယ္လုိ၊ ကာခ်ဳပ္က ဘယ္သုိ႔၊ ဘယ္သူက ဘယ္ဘဏ္မွာ သိန္းေပါင္းဘယ္ႏွစ္ေသာင္း အပ္ေပးထားတာ စသျဖင့္ လိုင္းေပၚမွာေတာ့ နာမည္ေတြကိုႀကီးလုိ႔။ အထင္ႀကီးခံလုိက္ရတာလည္း ေမာလုိ႔။ တကယ့္အျဖစ္က် ဘယ္သူမွလည္း မရွိ၊ ဘယ္ဝါမွလည္း မလာ၊ ဘာေတြမွလည္း မလွဴ၊ ဘယ္ကိုမွလည္း မအပ္။ စာေရးသူကို တုိက္ရိုက္လွဴဖုိ႔ ေထာက္ပံ့ဖုိ႔မေျပာႏွင့္ စာေရးသူထူေထာင္ထားတဲ့ ေလာကအလင္း ပညာဒါန၊ မန္းမေဟာ္သဓာ ပညာဒါန၊ မင္းကြန္းပညာေရးအကယ္ဒမီပရဟိတေတြကိုေတာင္ ဆန္တစ္ေစ့ မလွဴဖူးၾကပါ။
ဒါေပမဲ့ ကိုနီ မနီတုိ႔ ပါးစပ္ဖ်ားမွာေတာ့ ခရိုနီဘုန္းႀကီး၊ ႀကံ့ဖြံ႔ဘုန္းႀကီး၊ ကာခ်ဳပ္ဘုန္းႀကီး အို.. စံုေနတာပါပဲ။
အင္း … ဒါေပမဲ့လည္း .. ေပါ့ေလ။
ေဉယ်ဓမ္ခရီစဥ္ ကနဦးရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ တေပါင္းလဆန္း ၁၂ရက္ေန႔ ညသြားအိပ္၊ ၁၃ရက္ေန႔ မနက္အေစာ ဖူးေျမာ္ၿပီး ျပန္လာ၊ တပည့္ႏွစ္ပါးကို ကိုယ္စားထားခဲ့၊ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ဆြမ္းေလာင္းပြဲၿပီးမွ ျပန္လာဖုိ႔ မွာၾကားထားခဲ့ဖို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဆြမ္းေလာင္းပြဲကို ကိုယ္တုိင္ၾကြေစခ်င္တာေၾကာင့္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ေက်ာင္းေျမေရစက္ခ်ပြဲကို ေနာက္ဆုတ္လုိက္ကာ နတ္တလူသို႔ အေရာက္လာခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ညီေတာ္ေမာင္ နတ္တလူဆရာေတာ္ေလးကို တုိင္ပင္ၾကည့္ေတာ့လည္း “ဆရာေတာ္ႀကီးက ဘာျဖစ္လုိ႔စီစဥ္မွန္းမသိ။ ဆရာေတာ့္ကို သိဒၶိတင္ေပးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၾကြျဖစ္ေအာင္ ၾကြပါ”လို႔ အားရဝမ္းသာ ေျပာလာပါတယ္။
စာေရးသူက တေပါင္းလျပည့္ ေက်ာင္းေျမအလွဴပြဲနဲ႔ တုိက္ဆုိင္ေနလုိ႔တင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ စာေရးသူကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အျပစ္အနာအဆာေတြေၾကာင့္ပါ ဆြမ္းေလာင္းပြဲ မသြားခ်င္ခဲ့တာပါ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက သြားေစခ်င္တာက တုိင္းရင္းသားေတြ စံုလင္လုိ႔လည္း ပါပါတယ္။ “ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပြဲသဘင္ႀကီးဗ်”လုိ႔လည္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တုိင္က လုိလုိလားလား ခ်ီးေျမႇာက္တာဆုိေတာ့ မၾကြမျဖစ္ ၾကြခဲ့ရတာေပါ့။ ဒါကိုပဲ မၾကည္လင္သူမ်ားက ေဂါပကရံုးအထိသြားၿပီး ရန္ေတြ႔ၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ေဂါပကေတြလည္း မသိရွာပါဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တုိင္ စီစဥ္ေတာ္မူတာပါ။
စာေရးသူကိုယ္တုိင္လည္း မၾကည္ညဳိတဲ့သူေတြဆီက အလွဴမခံခ်င္ပါဘူး။ ႏွေျမာေစးနဲသူေတြကို ရွင္ေမာဂၢလာန္လုိ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္နဲ႔ ေျခြခၽြတ္ရေလာက္ေအာင္လည္း စာေရးသူမွာ ဘာတန္ခိုးမွ် မရွိပါဘူး။
အနီေတြကို ခ်ီးက်ဴးလိုတာက အတုိက္အခံလုပ္တဲ့ေနရာ၊ ရန္လိုရန္ေထာင္တဲ့ေနရာမွာ လံုးဝ မပိန္းတာပါပဲ။
ေဂါပကရံုးထိ သြားရန္ေတြ႔တာ ၾကည့္ေလဗ်ာ။
ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ ျဖစ္မေနေပဘူးလား။
လူသားအားလံုး ေကာင္းမႈျပဳတုိင္း ကုသိုလ္အျပည့္အဝ ရႏိုင္ၾကပါေစ …။
ဦးပၪၥင္း
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
3.4.2022
